Het nieuwe Hoornse speel-werck(1732)–C. Groenveld, Pieter IJsbrand van der Hof, C.G. Kleyn– Auteursrechtvrij Vorige Volgende Op het paren van S.C.Z. en G.G.D. TOen onse Bestevaêr, die van de aerdt Zijn wesen kreegh, met Groot-moêr wierd gepaert, Begon de min terstont by haer te glimmen Gelijck een doove kool, en nam Soo toe, dat daer een vlam Van groeyde, die niet was te stuyten in het klimmen. Soo dat haer voncken (doe de stam en staet Van 't eerste Paer vermeerde uyt haer zaedt) [pagina 211] [p. 211] Verspreyde door de windt, aen alle hoecken Des werelts, en dwongh 't menschdom na Haer wet, om elck een ga, Een trouwe Bed-genoot tot sijn behulp te soecken. Dit gingh dan soo te met by beurten om, Tot aen de tijdt dat onse Bruydegom Dit vuer sijn hert inwendigh voelde nad'ren, Dat doordrongh in sijn ingewandt, En setten 't all' in brandt, Sijn hert, sijn ziel, sijn bloet in 't binnenst' van sijn ad'ren. Nu was hy gantsch veraert (soo 't bleeck) en scheen Geen meer die geen te zijn, die hy voor heen Geweest had, mis het soetst' van alle saecken, Daer hy te voren groote smaeck In had, en veel vermaeck In schiep, van die tijdt af hem geen meer kon vermaecken. 't Geselschap van sijn Vaders Huysgesin, En and're Vrienden, daer hy meer en min By quam, was krachteloos; 't kon al niet helpen: Sijn byslaep was hem tot een last; Sijn sinnen speelden vast Op yemandt anders, die sijn herte-brandt kon stelpen. Hy liet sijn keurigh oogh dan hier dan daer Het doel-wit van sijn min naspeuren: maer Al schoon hy uytgingh op een avontuertje, Of ergens elders heen, hy siet Sijn rechte ooghwit niet, Voor dat sijn oogh beviel het wit van Gerrits Guertje. Wiens schoonheyt, wiens gelaet en frisse Jeught, Verknocht aen kuysche zedigheyt en deught, Was oorsaeck dat sy vaeck aen alle kant' Belonckt, belaeght wierd' en gevrijdt, [pagina 212] [p. 212] Van veel', die elck om strijdt Haer trouw'lijck minden als een tweede Athalante. Hy gaet dan heen en voedt sijn hert met hoop, Om 't geen te winnen, dat niet was te koop Als voor getrouwe min, en overtoll'ge Goê wercken, dies hy stadigh droomt Als d' rechte Joseph koomt (Gelijck het spreeck-woordt seydt) dan moet Marie volge. Hy bidt een wijl, sy weygert weêr een poos, En maeckt sijn aenslagh schier als vruchteloos; Hy klopt en soeckt, maer sy belet het vinden: Wist hy een spijcker, sy een gat. Doch eynd'lijck keerden 't bladt, En Guertje kust haer heyl in Simon haer beminden. Vorige Volgende