|
| |
Mimesis Ovidiana.
Ter Bruylofte van Docter...
ELk Minnaar is Doctoor, haer konst heeft ook de minne,
(Geloof my, Bruydegom!) elk Minnaar is Doctoor.
Het vryen wil, gelyk 't genezen, gauwe zinnen:
Een domme Vryer en een Doctor missen 't spoor.
Dat van een Doctor eischt de Ziek, wel op te letten,
Dat vergt een zoete Maaght ook haren Minnaar af.
Zy moeten beide doen, na voorgeschreven wetten,
Hy, lyk de ziekte, en dees, gelyck de min hem gaf.
'T is Docters plicht, natuur van ziek, en ziekt te kennen:
Zoo moet een Minnaar ook zyn Juffers aart doorzien.
Een Doctor dient zyn werk, door geen verzuim, te schennen,
Een Minnaar niet voorby zyn uur te laten vliên.
Hy moet vaak na den wil der Ziekkelingen waghten,
En dees, tot dat het komt zyn Juffer wel te pas.
Een missagh stoot om ver, te met, al 's Doctors tragten,
Een woort somtyts de hoop des Vryers in de assch'.
| |
| |
Vaak moet een Doctor gaan bereyden de humeuren,
Niet zelden is 't, dat dit den Minnaar noodigh wert.
Een' Doctor zal men, in zyn hoop, langmoedigh speuren:
Laat een beminde Maaght eens rekken 's Vryers smert,
Hy zal, met taai gedult, haar Jaren lang naloopen,
En efter, van 't verdriet des waghtens, niet zyn moê.
Des Doctors staat is, nu eens vreezen, dan eens hoopen,
Na dat de kans hem zoet, uit tekenen, lacht toe.
Zoo schept een Vryer ook zyn moet, oft laat hem dalen,
Na dat de ployen van zyn Juffers voorhooft staan.
Een Doctor yvert, om te dempen lichaams qualen,
Een Minnaar, om de ziel van tegenwill' t' ontstaan.
Hy heeft, in aghterdoght, al wat zyn werk kan schenden,
Dees ziet, vol minnenyts, zyn medevryers aan.
Een Doctor, mist hem d' een, zal and'ren raat aanwenden,
Geen Minnaar, om het eerst mislukken, henen gaan.
'T is Zyn en Minnaars werk, geen welbegonnen schreden
Te zetten weer te rugge, en op een ander padt.
Des Doctors uitkomst is, vol twyffelvalligheden,
Een Minnaars ooghmerk, met geen zekerheit, omvat.
Hy ziet te met den Ziek, die 't hoekje scheen te boven,
Op 't onverwaghst, verzeilt, aan d' oever van de doodt.
Een Minnaar, die men waant zyn Juffers hart te rooven,
Een' ander, buiten vrees, haar vallen, in den schoot.
| |
| |
Raakt yder dus om ver? zy zullen beid' weer ryzens
Hy doelt, op nieuwe Ziekt, dees, na een aâr Matres.
En kranken, daar ghy flux het vonnis afzoud wyzen,
Zal hy weer rennen doen, als een Hippomenes.
Een Minnaar zal te met een Juffertje bepraten,
Schoon elk zyn arbeit houdt, voor 't schuuren van den Moor.
Wel dan! hy magh voortaan zyn oordeel varen laten,
Die meent, dat minnen niet is 't werk van een Doctoor.
Haar Dienaars leit de Min, langs 't spoor der Medicynen;
De Minnekonst wert van den Arts gepractiseert.
Hoe menigh zoude ick u hier konnen doen verschynen,
Die waren zoo in min, als Artzeny geleert?
Gy, Bruigom, zelfs, die pleegt, met ziekken, u te moeijen,
Hebt meê uw Docters ampt gepaart met dat der minn'.
Sint Annaas vriendelyk gelaat, en 't jeugdig bloeijen,
Van haar bevalligheên, quam quetzen uwen zin,
Wiert gy haar Minnaar, en Doctoor van uwe wonden:
Gy vindt het middel hier van Paracelsus goet,
En zalft, in steê van u, haar die u had geschonden,
Met zoete vleyery, dien honigh van 't gemoet,
Tot dat uw grage lust geheelt wort, van 't begeeren.
Die Minnaar worden wil, moet Doctors ambacht leeren.
Si non ex vero, saltem ex voto.
|
|
Auteursrechtvrij