Het nieuwe Hoornse speel-werck

Somerse-avonden.

Stemme: Ach! alderliefste Harderin, &c.

DE Somer-tydt, hoe aengenaem

Baert nochtans veel verdriet;

't Is waer, den dagh is wel bequaem

Tot vreught, maer d' avondt niet,
Om dat den Minnaer in sijn min
Te deer'lyck werdt verkort,
Waer toe hem Paphos Koningin
Gedurigh parst en port.

Hy komt wel voor de deur, alwaer

Syn hert begraven leyt,
De buren zyn noch by malkaêr.
Daer staet hy dan bekayt,
En weet niet hoe hy wil; want soo
Hy klopt, en raeckt niet schrap,
Dat bolt de klappers louter: ô!
Daer is soo veel geklap.

En loopt hy dan soo langh en dwaelt,

Als dese zyn in huys,
Soo wordt 'er licht een dut gehaelt;
Want siet, het is quansuys
Nu by de Vrysters geen fatsoen,
(Neen wis niet) dat 's haer deur
Na thienen sullen open doen,
Al was de Prins daer veur.

[p. 186]

4

Of soo de deur al open gaet,

 

Sy sturen yemandt voor,

 

Die seydt, myn Vriendt, ghy komt te laet,

 

't Is immer buyten 't spoor,

 

Het Meysje leydt al op haer rust;

 

Kom pack u hier van daen.

 

Dus wordt Oom-kool niet eens gekust,

 

En moet weêr hene gaen.

5

En gaet hy op een ander tydt

 

Dan eens wat vroeger heen,

 

Soo siet hy licht wel, tot sijn spyt,

 

Dat reets een ander 't geen'

 

Geniet daer hy soo seer na haeckt.

 

In somma, 't is soo 't is,

 

Het dient wel net in 't lidt geraeckt,

 

Of anders is het mis.

6

Ja als 't al op sijn best bevalt,

 

Soo is 't noch niemendal,

 

Een uur of twee is haest vermalt,

 

Men komt nauw' of 't is al

 

Weêr tydt om na sijn huys te gaen;

 

Dus is het maer verdriet.

 

De Somer staet my oock wel aen,

 

Maer d' avondt haeght my niet.

 

 

 

't Vermaeck dat ons de Somer geeft,

 

Bestaet allee' lijck in den dagh,

 

Daer d' avondt niet op roemen mach,

 

Die niet als quellingh in sich heeft.

 

 

 

C.G. Kleyn.