Het nieuwe Hoornse speel-werck

Op d' aengename tegenwoordigheyt, vermenght met een bitt're na-smaeck des afscheyts, van...

Toon: Wanneer de Son sijn Paerden, &c.

GElyck de nydt een schaduw' is

Van d' onbesmette deught,

Soo is de druck en droeffenis

Een volger van de vreught,
Die d' aengenaemste weelden,
En 't smaeckelyckste soet,
Dat ons 't geluck meê deelden,
Vermenght met bitter roet.

Dit blyckt, ô stoocksters van de vlam,

Die ons aen 't herte knaeght!

[p. 184]

 

ô Pronck juweeltjes! daer den Dam

 

Van 't Sparen roem op draeght,

 

Dit (segh ick) soete Beeltjes,

 

Blyckt heden klaer genoegh,

 

Wyl onse vreught haer steeltjes

 

Verlaten moet soo vroegh.

3

Geluckigh was het uur, wanneer

 

't Versoeck van Vrienden u

 

Beweeghde, om aen ons de eer

 

Te gunnen, dat wy nu,

 

In dese Pinxter dagen,

 

Ons' Vaderlycke Stadt

 

Door u verheerlyckt sagen,

 

Met sulck een waerde schat.

4

Noch luckiger was 't uur toen ghy

 

Ons waerdigh achten, om

 

U loffelyck geselschap by

 

Te wonen, daer men klom

 

Op d' hooghste trap van vreughden,

 

Waer meê oyt wereltlingh

 

Hem hier op Aerd' verheughden;

 

Wyl 't ons na wenschen gingh.

5

Maer ach! soo groot als dit geluck

 

Van u geselschap was,

 

Soo veel te grooter is de druck

 

Die ons verschynt, soo ras

 

Als wy u sien beryen,

 

(ô Dagh van soo veel quaets!)

 

Om weêr van ons te scheyen

 

Na uw' geboorte-plaets.

6

Dus dwingt de vrientschap my, dat ick

 

Nu wenschen moet om 't geen

 

Daer ick de meeste tydt voor schrick:

 

ô Winden! kom en leen

 

Uw kracht aen onse Jeughden,

[p. 185]

 

Op dat ons daer door dan,

 

't Geen ons soo seer verheughden,

 

Noch niet begeven kan.

 

 

 

C.G. Kleyn.