Het nieuwe Hoornse speel-werck

Vermaningh aen myn Vriendt, Om de dronkenschap te schouwen.

EEn Turck, wanneer hy, aen sijn Kind'ren, wil vertoonen

Hoe ysselyck mismaeckt een dronckaers wesen is;

Hy vult een Slaef met Wyn: En seydt, siet daer, myn Soonen,

Hoe is die mensch ontmenscht; al sijn geheugenis,

Al wat hem moedigh maeckt, sijn radd' en frisse leden

Zyn door de kracht des Wyns verkracht en afgeslooft.

[p. 159]

 

Dit dacht ick van de weeck, en dat niet sonder reden,

 

Toen ghy van 't Vrienden-mael beschoncken quaemt. Gelooft,

 

Indien ick machtigh was den Dronck naer eysch te schild'ren:

 

'k Soud u een Tafereel vertoonen; dat geen Volck,

 

Hoe vleyend, hoe beleeft u soo meer soud verwild'ren

 

Om met haer in te slaen de wegh naer d' Helsche kolck.

 

Doch t' wyl myn onmacht blyckt, en selver heb te stryden:

 

'k Versoeck, soo ick my selfs soo reuckeloos vergeet,

 

Dat ghy my dan uw' raadt trouwhertigh voor wilt snyden.

 

Een trouwe Vrienden-raet is altyt wel besteedt.

 

Dit Klinck-dicht heb ick dan voor u en my geschreven.

 

Het is, gelyck ghy siet, eenvoudigh te verstaen.

 

Het sal, misschien, soo ghy de waerheyt siet, uw leven

 

Verand'ren doen van koers en beter wegh in gaen.