Het nieuwe Hoornse speel-werck
(1732)–C. Groenveld, Pieter IJsbrand van der Hof, C.G. Kleyn–
Auteursrechtvrij
[pagina 139]
| |
Maer het spraeck-lit wat verroert,
Daerje steets meê jockt en boert.
Metje lipjes als Schar-laecken,
Metje tantjes Hagel wit,
Metje ooghjes als een git,
Met het Purper opje kaecken,
Daer Aurora meê verschynt
Als de duyst're nacht verdwynt.
Metje neusje net besneden,
Metje handtjes als Albast,
Metje... hooger niet! hou vast!
Och! daer docht ick omje leden,
Die de kuysheyt, onbevleckt,
Voor 't nieuwsgierigh oogh bedeckt.
Segh eens waerom datj' allenigh,
Nacht en dagh, of waerje zyt,
Sonder Man de tydt verslyt,
Daer men siet dat reets soo menig
Vanje mackers zyn getrouwt,
Sonder dat het haer berouwt?
Moet het juyst soo effen wesen,
Dat men aen de Vryer niet
't Een of 't ander misstal siet?
Of kan niemandt u belesen,
Als alleen een Jongelingh
U gelyck in alle dingh?
Soo behoef ick dan, gantsch kroone!
Nimmermeer te doelen naer
Sulck een doel wit, of het waer
Dat ick eens van u, ô Schoone!
Die ick met gedachten dien,
Voor volmaeckt wordt aengesien.
Dat 's moy.
|
|