|
| |
| |
| |
't Nieuwe Hoorns lof-bazuyn,
Uyt-geblasen ter eeren van het nieuwe Hoornse speel-werck,
Gegoten Ao. 1670. en op-gehangen Ao. 1671.
NU leydt Apol zyn Speel-tuygh neêr,
Het negen-tal ontsluyt haer ooren,
Verbaest, verwondert, door het hooren
Van 't soet geluyt dat haer van veer
Werdt toe-gesweyt uyt Hoorens Tooren.
De snaren van Apollôs Harp
Bewegen haer, door het bewegen
Des luchts, die daer soo krachtigh tegen
Te stooten komt. Wie hoort soo scharp
Als daer men hoort door eendrachts wegen.
Indien Apollo was verzaedt
Van hooren, soud hem hooren laten
Tot lof van Hoorens Magistraten,
Daar Speel-kunst in een hoogen graedt
Geoeffent wordt voor d' Ondersaten.
'k Sie Clio op-getogen staen;
t' Wyl 't Nieuwe Speel-werck, oude dingen
Weet kunstigh na de maet te zingen:
Sy siet van verr' dit Kunst-stuk aen,
En kan haer zangh-lust nauw bedwingen:
Maar wenscht de witte handt van Wit
Soodanigh in zyn kunst te stieren,
Dat hy de aldersoetste swieren
Mach treffen die dit werck besit,
En soo zyn hooft met Lauw'ren çieren.
Melpomene toont haar verblydt,
| |
| |
(Hoe wel met droefheyd in-genomen)
Om dat sy hoort te voorschyn komen
De Treur-gezangen op haer tydt:
Dit doet haer oogen over-stroomen
Van vreughde-tranen, die sy noyt
De open lucht sal mede-deelen,
Of 't Treur-zangh moet haer boesem strelen;
Dat vindtse hier nu soo vermoyt,
Dat and're spelen haer vervelen.
Thalia lachten dat het klonk
Door Steden, Dorpen, Bossen, Velden,
Soo haest als haer Merkuer vertelden
Wat in West-Vrieslandt hingh te pronck;
Dies sy haer keel en speel-tuygh stelden,
Om onder 't ernstigh Klock-geluyt
Haer vrolykheytjes uyt te storten:
Maer 't hooren deed haer stemme schorten,
En borst met dese Eer-galm uyt:
Dit Speel-werck komt myn eer verkorten.
Ey sie Euterpe, hoe verbaest
Leydt sy de Dwers-pyp uyt haer handen,
't Is of sy sal haar ving'ren branden,
't Verveelt haar dat 'er yemandt raest,
En wenscht al 't schor geluyt in banden;
Soo mocht sy, sonder tegenstoot,
Dit aengenaem geluyt ontfangen;
Sy keurt het, door zyn Maet-gezangen,
Soo kostelyk, soo waerdt, soo groot,
Om daer een Eer-dicht voor te hangen.
Terpsichore toont haar misnoegt,
En bloost van quaetheyt om haer kaecken;
Om dat men sulcke nutte saecken
Voor langh ons niet heeft toe-gevoeght,
Om 't bange menschdom te vermaecken.
Maar nu sy 't siet, en hoort, en pryst,
Sal licht die quade buy vermind'ren.
| |
| |
Sy laet het pruylen voor de kind'ren:
En t' wylse van de Aerde ryst,
Sal 't sitten haer gehoor niet hind'ren.
Errato sit gelyk verdooft,
En kan haer stemme met haer snaren,
Niet als sy plagh, te samen paren,
Maer laet soo langh haer dit in 't hooft
Soo heer'lyck klinckt, haer eygen varen.
Sy soud wel graagh met Bas en keel
Haer hooren laten by dit wonder,
Maer hare gaven duycken onder
Dit Speel-werck, dat haer soo geheel
Verwint, dat sy het pryst bysonder.
Cal'jopa juycht met groot getier,
En siet by na uyt twee-paar oogen:
Nu meentse kans' haer stem verhoogen
Tot lof der Helden, die door 't vyer
Des Ooreloghs zyn wech-gevlogen.
Hier sietse 't Eer-toneel gerecht,
Om, onder 't spelen, 't lof der Helden,
Al singende, vol op te melden:
En voorts hoe Hollandt door 't gevecht
Haer Borgery in vryheyt stelden.
Hoe pal staet Poly-hymnia
Met dat sy 't Klock-gespel hoort kleppen,
Men siet haer handt noch hooft verreppen,
Indiense kond, sy soud wel dra
Haer selfs het lyf vol ooren scheppen.
't Is of een nieuwen Helicon
Voor haer is uyt de Zee geresen,
Het Konst-dal, daer al langh voor desen
Gevonden wierdt de Henghste-bron,
Werdt nu om 't Hoorens-dal mis-presen.
Urania, die 't Heyden-dom
Onwetend' Hemel-zangh quam noemen:
Kan hier haer onkund niet verbloemen:
| |
| |
Maer staet voor dese toonen stom,
Men moet haer onverstant verdoemen.
Sy sit en luystert vlytigh toe,
En weet nauw wat sy sal bedencken
Om Petrus Hemony te schencken,
Die dit gegoten heeft. Maer hoe!
Wie sie ick haer daer herwaerts wencken?
|
|
Auteursrechtvrij