Het nieuwe Hoornse speel-werck
(1732)–C. Groenveld, Pieter IJsbrand van der Hof, C.G. Kleyn–
Auteursrechtvrij
[pagina 5]
| |
Soo oock, die 't ziel vergift, met deught gemenght, wil swelgen,
Die stelt sich in een staet,
Daer 't quaet, in volle maet, de raet te boven gaet.
De sonde kan de deught, de deught de sond verdelgen.
Men magh 't vermakelyck en 't nut wel t' samen mengen,
Soo 't wel en eerlyk,, luyt.
Het Nieuwe Speel-werck munt tot Hooren heerlyk,, uyt,
Daar 't grof met fyn vermenght, een soet accoort uyt-brengen.
Kond yder maer de tael van elcken Klock bysonder
Wel hooren en verstaen,
De slagen souden hem door 't oor in 't herte gaen,
Een yder woordt soud hem verstrecken voor een wonder.
| |
No I.De eerste laat zyn stem van Hoorens Tooren hooren:
Dat d' onwe'erhaelb're tydt
Gedurig vlucht, en vliet, terwyl men sich met vlyt
| |
[pagina 6]
| |
In Aardsche liefd' bedrayt; soo kiest men 't kaf voor 't Kooren.
Dees' kan den lanterfant, die altydt sit te gapen,
En geeuwt niet als kras, kras,
Een Morgen-wecker zyn, voor keuken, ziel en tas;
Sy missen 't voorraet, die, onnut, haar tydt verslapen.
| |
II.'t Geen d' eerste heeft geseydt, bevestight stracks de tweede:
Ja dringht noch styver aen,
En toont ons dat de tydt soo langh niet stil kan staen,
Als 't slaen der Klocken duert. Geen beter tydt als heden:
| |
III.Om in te vollegen het seggen van de derde,
Die seydt terwyl ick slae:
Soo slaet uw uytterste, ô mensch! ter degen gae;
Soo sult gy door den doodt niet overrompelt worden.
| |
IV.
Looft die in Syon woont den grooten Naem des Heeren.
| |
[pagina 7]
| |
Dit roept de vierd' ons toe.
Den mensche worde noyt den lof des Heeren moê:
Maar wilt syn daden by de Heydenen vermeeren.
| |
V.
De korte tydt vermaent ons neerstigh op te letten,
Hoe dat de doodt sich haest.
Soo klinkt de vyfde Klock. Hoe is den mensch verdwaast,
Die dese waarheyt kan uyt syn gedachten setten.
| |
VI.
Hoe kander soeter klank (wil ons de seste seggen)
Zyn in de Lucht gebracht:
Als dat den mensch syn ziel, syn gelt, syn tydt slaat acht.
In dese spreuken niet als rycke zegens leggen.
| |
VII.
Myn Maet-gezangh is soet vermenght met Eng'len Reye,
Dus roemt de sevende.
En soekt ons door syn klank, al was hy levende,
Met d' and're Klocken, tot des Heeren lof te leyen.
| |
[pagina 8]
| |
VIII.Want d' achtste roept terstont, Gy Heydens looft den Heere,
En dient, met blydtschap, Godt.
Verstreckt dit haer een les, voor ons is 't een gebodt.
Geluckigh, zynse, die, met vreught, haer plichten leeren.
| |
IX.De negende beveelt de burgeren der Aerde,
Dat sy een nieuw gezangh
Toe-gallemen den Heer. Noyt viel het zingen langh,
Daer men tot 's Heeren lof en hert er keel bewaerde.
| |
X.De tiende weêrgalmt stracks, Gy Knechten looft den Name
Des Heeren. Grooter schand
Noch brand-merk trof oyt Staet, of Koninckryck, of Landt,
Als daer en groot en kleyn haer 's Heeren eere schamen.
| |
XI.En schoon den mensch die deught soo diep in d' Aerde delfde,
| |
[pagina 9]
| |
En Godt, en hem, vergat;
Den Hemel, d' Engelen zyn noyt dat juychen sat:
Maar prysen Godt altydt, na 't seggen van de elfde.
| |
XII.
Den Heere loven en groot-maecken met gezangen,
Moet yder menschen-kindt
De grootste vreughde zyn: die dit niet in hem vindt
Moet, met de twaelfde, daar hert'lyk na verlangen.
| |
XIII.De stemme Davids is de dertiend' ingegoten,
Die alle Heydenen
En Natien beveelt, sich te bereyden, en
Des Heeren lof en prys vry uyt te laten vloten.
| |
XIV.
Wat kan men beter als des Heere Name zingen;
Want hy is lieffelyk.
Ach! was ons' swacke stem de veertiende gelyk:
De werelt soud ons tot geen ydelheden dwingen.
| |
[pagina 10]
| |
XV.
Maer 's Heeren lof soud met hel-klinckende Cymbalen,
Van ons, zyn uyt-gebreyt:
Soo langh tot dat de tydt versmolt in eeuwigheyt;
Daar dan geen Aerdtsche sorg die vreughde soud' bepalen.
| |
XVI.
Noch eens herhaelt de laetst', om onse ziel te beucken,
Des Heeren goetheyt voort.
Dat yder, die de stem van 't Nieuwe Speel-werck hoort,
Syn stemme accordeer met dese heyl'ge spreucken.
Noch sestien zynder, die dees' sestien tot getuygen
Verstrecken, want haer stem
Dringht door de wolcken heen, en geeft de Maet-zangh klem,
Daar Sauëls boose geest voor swichten moet en buygen.
Dit is geen guychel-spel, noch spel van schouw-tonelen:
Maer 't is een spel 't welck leert,
| |
[pagina 11]
| |
Dat eens verloopen tydt noyt weêr te rugge keert.
Geluckigh! die haer tydt niet met de sonden deelen.
't Is ook geen tuysschers-spel met Kaert of Dobbel-stenen,
Of Tiktack-bort, of yet
Waar door dat menigh mensch hem slimmer maekt als niet;
Want niet is niet, en sal hier na niet eeuwigh wenen.
Dit zy dan spels genoegh, voor die niet anders soecken
Als eerlyk tydt-verdryf;
Want dit verheught den geest, en 't hindert niemandts lyf.
Daar 't ander is verselt met alderhande vloecken.
Die 't recht gebruyck dan wil van 't Nieuwe Speel-werck vatten,
Die set zyn ooren schrap,
En volgh de toonen na van deugt en wetenschap,
Soo is 't den sullicken meer waert als groote schatten.
V.D.H.
|
|