De lofzangen Israels, waar onder de Heere woont, zynde eenige geestelijke liederen (deel 1)
(1752)–Jacob Groenewegen– Auteursrechtvrij
[pagina 48]
| |
Stem: Wie sleet heugelyker dagen.17de Lied1.
V. Kristen kom zet u beneven
My, en spreekt eens uyt u hert,
Zeg my dog wat is in leeven,
En in dood en alle smert,
’t Geen u ziele kan verblyden,
Hier in deze zugtens tijd?
A. Dat ik ziel en lighaam beyden,
Zalig ben geworden kwijt.
2.
Dat ik niet mijn zelven eygen
Ben, maar Iezus toe behoor.
V. Zalig dunkt my moest gy zwygen,
Is ’er ymand die verkoor,
Ooyt een anders slaaf te weezen,
Vry en bly gaan hand aan hand.
A. Ia zoo dagt ik ook voor deezen,
’t Scheen my zulken engen band,
3.
Vryheyd riep ik is mijn leeven.
| |
[pagina 49]
| |
V. Waarom is ’t dan nu zo veyl,
In die banden u te geven,
Is ’er zaligheid en heyl,
In dat eygendom te vinden,
A. Ia gewis en hoort my dan,
Was ’er ooyt een dwaas en blinden,
Die zig zelfs regeere kan.
4.
V. Cristen wel hoe lang zal ’t wezen,
Dat gy Iezus toe behoord?
A. ’K hoef voor ’t eynde niet te vrezen,
’K heb geleert uyt ’s Heeren woord,
Schoon de band van lijf en ziele,
Wierd verbroken t’zyner tijd,
Iezus volk dan nog behiele,
Hem haar deel in eeuwigheid.
5.
V. Kan een ziel vervult met zonden,
Een melaatse gans onrijn,
Vol van striemen en van wonden,
’t Eygendom van Iezus zijn?
A. Ia want Iezus heeft volkomen,
Voor mijn ziele schuld gevoed,
En die van my afgenomen,
Door zijn dierbaar offer bloed.
6.
V. Wel gy zijt in Satans banden,
Van natuure en zijn bruyd,
A. Iezus heeft my door zijn handen,
Zaliglijk getrokken uyt,
En van zijn geweld en strikken,
Mijn volkomen vry gemaakt,
| |
[pagina 50]
| |
V. Zal hy ’t verder nu beschikken,
Want die vyand op u waakt?
7.
A. Ia hy zal mijn zoo behoeden,
Dat in dezen levens tijd,
Voor en tegenspoet ten goeden,
En ten leven my gedyd,
Des ik zal niet gaan verlooren,
V. Wel hoe kuny gy hier op aan,
Hebt gy met Gods uytverkooren,
Zien uw naam geschreven staan.
8.
A. Iezus heeft zijn geest gegeven,
Die my Abba roepen doet,
En van ’t eeuwig zalig leven,
My verzekert aan ’t gemoet,
V. Wel zoo moogt gy in de zonden,
Leven vry van zorg en pyn,
Want gy zijt van schuld ontbonden,
En zult zeker zalig zijn?
9.
A. Wel dien geest aan mijn gegeven,
Maakt gewillig en bereid,
My om tot Gods eer te leeven,
En in zuyvere heiligheid,
’t Pad des levens te betreden,
Daar hy my op heeft gezet,
Tot ik in volmaakte vreeden,
Godt zal dienen zonder smet.
|
|