|
| |
| |
Tweede uytkomst
Jae, wacht wat, ick kom strax, 'k sal u terstondt inlaeten.
Sijt ghij dat, Heyltje-buer?
Jae wijf, ick kom wat praeten.
Dat doet ghij immers wel, ghij sijt mij willekom,
140[regelnummer]
't Gheselschap is mij lief, ick sit heele daghen stom,
Vermits ick niemandt heb daerteghen ick kan spreken,
En oock, mits ick mijn hoofdt niet meer met vrijen breke,
Want siet, ick wordt al oudt en heb mijn tijdt ghehadt.
Maar voor de doodt mijns Man, soo was ick hups en prat,
145[regelnummer]
Doch nae ick hem was quijt en had' ick vreught noch kluchten,
Maer wel verdriet en pijn en niet als droeve suchten.
Dus dat ick dickwils wensch, och Man, had ick u weer!
En ick wensch mijnen Man wel dickwils bij den Heer,
Soo waer ick van dat jock en lastigh kruys ontslaghen,
150[regelnummer]
Hetgheen in mij niet werckt als suchten ende klaghen.
Wel kindt, hoe praet ghij soo? ghij maeckt mij heel ontstelt.
Is 't seker, wat ghij seght, met u liên soo ghestelt?
Ick dacht dat ghij in rust, als lammers samen leefde,
Want ick heb noyt ghehoordt dat ghij te samen keefden.
| |
| |
155[regelnummer]
Jae Moer, ick sweegh al stil, al quam'er een quae buy,
Mijn kruys en was niet kleyn, al riep ick het niet luy.
Ghij sijt noch d'eerste mensch, daer ick het aen bekenne.
Ick dacht, quets ick mijn Neus, ick sou mijn aensicht schenne.
Maer nu is het soo ver ghekomen met mijn Man,
160[regelnummer]
Dat ick het langher niet verborghen houden kan,
Daerom soo kom ick u met leet mijn droefheydt klaghen
En saem nae goeden raedt voor mijn verdriet te vraeghen.
Dus, Buerwijf, gheeft ghehoor, opdat ge kont verstaen
Met wat al swaerigheydt mijn herte is belaen:
165[regelnummer]
Weet dan, dat Lemmen noyt sal rusten ofte swijghen,
Ten zij hij van mij komt, voor al, een Soon te krijghen,
Een Soon heel groot van Neus, aen sijnen recht gelijck.
Wie hoorden, seght mij eens, sijn leven des ghelijck?
Dit raest hij dagh en nacht, hierom komt hij te krijten.
170[regelnummer]
Jae, of het was mijn schuldt, het selve te verwijten.
Dus bid ick, gheeft mij raedt en helpt mij toch daervan.
Wel, Buerwijf, is dat waer? is Lemmen sulcken Man?
Dat had' ick noyt ghedacht.
Maer hoort wat vremde grillen
Die ick ben aenghegaen om hem sijn hoofd' te stillen.
175[regelnummer]
Hij heeft, met mijne weet, een reys ghenomen aen,
Om, als hij wederkomt, een Sone te ontfaen.
Ick segh, met dit bespreeck, als hij nae huys sal keeren,
Dat ick hem sal nae wensch een echte Soon vereeren,
Want mits hij op sijn Neus is bijster amoureus,
180[regelnummer]
Soo wilt hij oock een Soon met soo een fraeye Neus.
Kort ende al gheseyt, eer icker kon af raecken
'k Moest hem dit segghen toe, 't was anders niet te maecken.
Ghij hebt dan, nae ick hoor, belooft hem eenen Soon?
Ha, ha, ick lach mij suf. Wel dat komt seper schoon:
185[regelnummer]
Een Soon, wel wat een praet, hoe sult ghij mij dit klaeren?
| |
| |
Jae, dat en weet ick niet, sulcks komt mij te beswaeren,
En daerom kom ick hier bij u om goeden raet.
Ick bid u, hoort noch meer, noyt hoordje vremder praet:
Ten was noch niet ghenoch ick hem een soon beloofde,
190[regelnummer]
Maer wel het aldermeest daer hij soo seer om sloofde
Was, dat ik hem een Soon moest brengen aen den dagh
Daer hij sijn groote Neus volkomelijck in sagh.
Hebt ghij hem dat belooft? noyt hoord' ick sulken treken,
Den Man die wordt heel gheck, ick moet de waerheydt spreken.
195[regelnummer]
Maer had' ghij eens ghesien, hoe seer hij was verblijdt,
Wanneer ick hem een Soon nu hadde toegheseydt.
Hij sprongh van vreughden op en doude in mijn handen,
En trock soo van mij wegh nae vergheleghe landen.
Hetgheen ick van u wensch nu tot mijn hulp en baet,
200[regelnummer]
Dat is u bijstandt hier en voorder goeden raet.
Hoort, wijf, indien hij hem met reden niet laet stille,
Maer 't gheen ghij hebt belooft wilt hebbe nae sijn wille,
Soo moet ghij door practijck u tot die saecke spoen
En sien wat u hier in het beste staet te doen.
205[regelnummer]
Dat heb ick oock ghedacht, wilt mij dan raet beseffen.
Wij moeten sien het wit van dese saeck te treffen.
Wel hoort, dewijl ghij mij dus bidt om goeden raedt,
Soo dunckt mij desen vond' gheraedsaemt en niet quaedt,
Dat ghij een Soontje naemt van Hanske Vroegh-bedorven.
210[regelnummer]
Want siet, sijn goede Vrouw die is helaes ghestorven
En nu soo sit de Man daer sonder gheldt en goedt.
Och! 't sal hem sijn een vreught soo ghij dit maer en doedt,
Voorts, om dees saeck na wensch, volkomen wel te klaeren,
Soo sal men gheven uyt, dat ghij hem quaemt te baeren.
| |
| |
215[regelnummer]
Ick wed' den goeden Bloed is wel soo slecht en mal
Dat hij, nae ick bemerck, dit strax ghelooven sal.
Dats seker wel bedacht, wie hoorden oyt sijn leven
Aen iemandt, wie hij is, soo goeden raedt toch geven?
Daer past een dansje op. Die vondt bevalt een Reus.
220[regelnummer]
Maer, hoe geraecken wij, nu seght mij, aen de Neus?
Ick ken een chirurgijn, o wonderlijcke saecken,
Die Neusen, nae de konst, seer aerdigh weet te maecken.
Laet ons daer henen gaen, en spreken hem eens aen.
U wil is mijnen wensch, ten kan niet qualijck gaen.
Allebey binnen.
|
|
Auteursrecht onbekend