wiert; leefde des halven als een onverstandigh beest, uijt welcke reden hy oock Cymon, dat is, in hare spraeck, een Beest, ghenoemt wiert. Desen Cymon gingh eens op een vollen middagh op het Veldt, een groote houte knodse op sijn schouders draghen: ende begaf sich nu hier onwetende in een wout, daer hy een Ioufvrouw, met onghemeene schoonheyt begaeft, onder de boomen sagh ligghen slaepen. Hier bleef hy een tijdt langh staen, leunende met sijn swaer en dwaes lichaem op dese knodse, aenschouwende dit waerde Venus Beeldt, en vertoefde daer soo langh, tot sy uijt den slaep ontwaeckte. In dit aenschouwen en grondelijck betrachten, wiert sijn hert soo ontsteecken, ende sijn ziel soo verheught en verblijdt, dat hy heel verandert zijnde van ghemoet, sich naer huys begaf, sijn Vader biddende, dat hy sijne Broeders soude aenporren om sijne voetstappen naer te volgen: Be-