De droeve, ende blyde wereldt

Behelsende vele treurighe gheschiedenissen, belacchelycke kluchten, heerlycke leeringen, ende andere ongemeene aerdigheden

[p. 246]

Van Apollonius Thyanaeus een beroemden toovenaer.

PHilostratus, een beroemden grieckschen Histori-schryver, heeft het leven van Apollonius, (welcke een Pythagorisch Philosooph geweest is, ende tot Ephesus gheleert heeft) wytloopigh beschreven. Daer hy onder andere veel ghedenckwaerdighe dingen van verhaelt, ende datter in synen tijdt gheen ervarender nochte gauwer Toovenaer gheweest is, als hy. Hy hadde twee Wyn-tonnen bereydt, een voor reghen ende quaedt weder, ende de ander voor schoon weder. Als nu Indien met groote drooghte ende dorheyt beswaert was, dan opende hy de eene Tonne, liet daer reghen ende wolcken uytkomen, waer door het Landt bevochtight wiert: wanneer het nu daer-en-teghen te veel regende, dan dede Apollonius de andere Ton

[p. 247]

op, ende liet daer de winden uytvlieghen, welcke den reghen verdreven ende helder en klaer weer in de plaets maeckten. Behalven dit altemael, soo gheboodt hy aen Stoelen, Bancken, Beeckers, Glasen ende Kannen, wanneer hy met de Indiaensche Wysen aen de Tafel sat, dat die moesten oppassen, inschencken, aendienen, &c. het welck oock terstont gheschiede. Wanneer Apollonius wandelde daer Boomen stonden, dan groete hy de Boomen, maeckte oock dat sy haer op de eene zijde booghden, ende hem in't Griecks met luyder stemme antwoorden ende bedanckten. Doen desen Apollonius by den Keyser Domitianus van weghen sijn Tooverye aengeklaeght, ende voor hem ghestelt wiert, naer dat de klachten gheschiet waren, verwachte men een antwoort van hem, maer daer quam niet voor den dagh, door dien hy verdween, ende men hem niet eer en sagh, voor hy te Ephesus by sijne

[p. 248]

Discipelen stondt: Alwaer hy kort daer naer, op Cathedra staende, ende sijn les houdende, schielyck stil sweegh, ende in een Geest veranderde; riep daer oock daedelijck met luyder keelen op: Recht! Recht, Stephanus! vaer voort! slaet dien vervolger! dien Schelm! Dat is wel, ô Stephane! ghy hebt u dinghen recht gedaen, siet! daer leydt hy ende is al doot! In dit selve oogenblick wierdt den Keyser Domitianus doorsteecken.