De droeve, ende blyde wereldt

Behelsende vele treurighe gheschiedenissen, belacchelycke kluchten, heerlycke leeringen, ende andere ongemeene aerdigheden

[p. 215]

Een ondanckbaren gast.

PHilippus, Koningh in Macedonien, des Grooten Alexandri Vader, hadt een van sijn Hovelinghen eertyts uytgheschickt om eenighe nootsaeckelycke dingen voor hem te verrichten. Als dese nu wederom ghedachte sich naer huys te begheven, heeft hy door onghestuymigheyt des Meers t'Schip breuck geleden: de Hovelingh quam in zee te vallen, wierdt van de baeren gins ende weder ghedreven, swevende ende swemmende in sijn grootste lyfs-ghevaer. Maer daer woonde noch aen den oever des Meers een Landt-man, welcke, doen hy desen half dooden Hovelingh in't oogh kreegh, terstont sijn bootjen nam, voer daer mede in de zee, nam desen half dooden mensch daer in, braght hem in sijn huysjen ofte hutjen, warmde hem by 't vier, trock hem drooghe

[p. 216]

kleederen aen, in't kordt hy verquickte hem met alles, met eten en drincken, dat hy binnen weynigh tyt sijn voorighe stant ende ghesontheyt wederom bequam ende verkreegh. Den Hovelingh reysde nu weder henen, ende komende hy den Koningh, vertelde hy hem sijn groot lyfs-ghevaer, daer in hy gesteecken hadt. Philippus begeerde van hem dat hy daer een vereeringh voor nemen soude: doen badt desen ondanckbaren mensch den Koningh, dat hy hem des Landt-mans (sijn gewesen Waerts) huys ende hof, landt ende zandt, aen de Zee gelegen, vereeren wilde. Philippus heeft hem gehoor gegeven: den Boer worter uytghedreven, ende den Hovelingh worter weder ingheset. Dit liet den Boer oock niet stil swygend voorby passeren, maer vervoeghde sich van stonden aen by den Koningh, vertelde hem den geheelen handel, hoe 't inder daet daer mede ghegaen was;

[p. 217]

hoe hy, te weten, den Hovelingh van de doodt verlost, ende hoe veel weldaden hy aen hem bewesen hadde, beklaeghde sich der halven bitterlyck ende jammerlijck over dese al te groote ondanckbaerheyt. Philippus nu de saeck beter dan te vooren verstaende, liet den Hovelingh by sich voorderen, ende hem voor in sijn voorhooft met een gloeyende yser dese letters branden: Ingratus Hospes, dat is, Een ondanckbaren Gast. Alsoo kreegh den Boer sijn voorighe goederen weder in sijn possessie.