Een wys man.
VAn een klappaert, die sulcke dinghen te bert broght daer van d'eerbaerheydt een walgh hadt, versocht sijnde, hilt de neus, terwyl de vuylbeck, met sijn vertellinghe, besigh was, in het Boeck. d' Andere hadt soo haest het leste woort niet gesproken, oft hy vraeghde: Wat hem daer van docht? daer op de Wyseman, veynsende oft hy, uijt een gheweldighe optooginghe tot sich selven quam tot antwoort gaf: Hou het my te goede, dat ick u niet voldoen: wyl ick niet een woordt, van al uw' verhael, heb verstaen: ick heb met mijn lichaem hier, maer met mijn sinnen en gedachten binnen Brugghe in Vlaenderen gheweest.
Auteursrechtvrij