De droeve, ende blyde wereldt

Behelsende vele treurighe gheschiedenissen, belacchelycke kluchten, heerlycke leeringen, ende andere ongemeene aerdigheden

[p. 140]

De wreede vrouw.

DAer was tot Ferrare seker Edelman van Reggio, Gereon ghenoemt, die, te hoof zijnde, soo groot een smaet van een voornaem Heer ontfingh, dat hy besloot sijn leven eer in duysent ghevaerlijckheden te stellen, dan sonder wraeck te blijven. En seker, hy arbeydde soo neerstighlijck in dit duyvelsch werck, dat hy dat volbracht. Hy, Bertualdus (dit is de naem van de Heer van Ferrare) op sijn voordeel vindende, vermoorde hem niet min wredelijck, dan verradelijck: want hy gaf hem, naer sijn doodt, noch soo veel steken, insonderheydt in't aenghesicht, dat hy niet wel te kennen was. Hy, dit ghedaen hebbende, trock behendighlijck uyt de stadt, en stroyde gherucht dat hy naer Venetien trock. 'tIs de gewoonte van Italien, als een voorname

[p. 141]

moort ghedaen is, en de moordenaer in een andere stadt treckt, seker gelt op sijn hooft te setten. Bertualdus maghen, begerigh naer wraeck, stelden op dat van Gereon vier duysent kroonen. Hy doolde eenige tijdt door Italien, maer de begeerte van sijn vrouw en kinderen te sien, en sijn huyssaken te redden, dé hem by nacht, en vermomt, tot Reggio komen, daer hy sich in een kelder van sijn eyghe huys verborgh. Sijn vrouw alleen wist dese verborghentheydt, die dickwijls by hem quam. Dese vrouw, door 'tlangh vertoeven van haer man tot Ferrare, daer hy te hoof naer sekere saecken stont, daer in dese Bertualdus, van hem vermoort, hem tegen hadt gheweest, hadt sich tot de liefde van een snaeck, die sy onmatigh beminde, laten verrucken.

Sy, haers ghemaels saken soo verwart siende, dat het hem onmoghelijck was vergiffenis van soo boos een

[p. 142]

daer te verkryghen, en van soo een val op te staen, wilde hem voort verdelghen, om haer boel te trouwen; en, de geleghentheyt daer toe in handen siende, verwittighde Bertualdus vrienden dat, soo sy aen haer 'tbeloofde ghelt bestelden, sy Gereon levendigh in hun macht sou leveren. De begeerte van hem schandighlyck te doen sterven dé hun 'tgelt vaerdigh tellen, jae noch iets daer boven betalen. Capraise (soo wierdt dese wreede vrouw ghenoemt) wees hun de kelder, daer haer ghemael in was, die onder de handen syner vyanden, en in't gerecht viel, daer hy sijn vonnis al ghemaeckt vondt, aen 'twelck niets dan d'uytvoeringh ghebrack, die tot Ferrare, de plaets, daer de moort gedaen was, gheschieden moest.

Dit vanghen quam ter hooren van de Hertogh, die, van't grouwelijck verraet van dese vrouw verschrickt, de volvoeringh van't gherecht op-

[p. 143]

schorste. Ieder meynde dat hy aen Gereon dese moort vergheven wilde, en begon daerom te morren. Maer de Hertogh, verder insicht hebbende, dé dese onghetrouwe vrouw halen, en beval, om dese grauwel te straffen, dat men haer, met haer man, jae voor syn ooghen, sou onthoofden, op dat hy dit schouspel voor syn sterven, en de houwelijcksche onghetrouheydt ghestraft sou sien. Toen bekende sy dat Godt, met een selve slagh, haer onmenschelyck ontrou, haer ontreynight bed, en haer gierigheyt strafte.