De droeve, ende blyde wereldt

Behelsende vele treurighe gheschiedenissen, belacchelycke kluchten, heerlycke leeringen, ende andere ongemeene aerdigheden

[p. 119]

Gygis ringh van onghemeyne ende wonderlijcke kracht.

DEn Philosooph Plato beschryft in sijn tweede Boeck de Republicâ, dese volghende Historie van Gyges in deser voeghen:

Als Gyges, sijnde een Schaep-herder in Lydien, sijn Schapen op het veldt sagh gaen weyden, ontstondt daer onversiens een groot On-weder, donder, blixem, oft slagh-reghen, en dierghelijcke, ja sulcken onweder was het, dat de aerde haer door een aertbevinge open dede, en van malkanderen ghescheurt wierdt. Gyges maeckte hem soo stout en koen, en gingh in dese open ghedaene scheure der aerden, daer hy veel wonderlijcke dinghen te sien kreegh. Onder anderen sagh hy daer een groot Peert uijt koper ghemaeckt welck Peert inwendigh hol was: In dit peerts sijde was een venster, daer

[p. 120]

door Gyges in het peerts buyck sagh, bespeurde daer nu anders niet als een doodt verstorven Mannen lichaem, moeder naeckt, sonder eenige pronck oft cieraet, uijtghenomen eenen ringh die desen verstorvenen Man aen sijn vingher hadde: Desen ringh heeft Gyges hem van de vingher ghetrocken, ende is daer mede wegh ghegaen. Dewyl Gyges nu desen ringh aen sijn vingher droegh, wierdt hy ghewaer dat hy onsichtbaer was, en vande omstaenders niet ghemerckt wierdt dat hy teghenwoordigh was. Beproefde derhalven desen sijnen ringh met meerder vlyt en neerstigheydt, bevondt nu dan, dat soo wanneer hy de steen deses ringhs naer sijn lyf toekeerde, dat hy dan onsichtbaer was; en als hy dien steen van sich wende, wierdt hy weder sichtbaer. Hy begaf hem nu aen t'hof des Coninghs in Lydien, maeckte hem daer soo menighmael als hy wilde onsichtbaer: Hy

[p. 121]

sliep by de Koningin: Hy doode den Coningh, en hielp hem aen kant: Hy vryde de Koningin weder, kreegh haer, ende wiert alsoo uijt een Schaep-herder door hulp deses ringhs een Koningh.