De droeve, ende blyde wereldt

Behelsende vele treurighe gheschiedenissen, belacchelycke kluchten, heerlycke leeringen, ende andere ongemeene aerdigheden

[p. 54]

Een samen-spreeckingh van den machtigen koningh Alexander met sommighe wyse mannen, waer in verscheyde subtyle vragen verhandelt worden.

DOen Alexander de groote in Indien ghekomen was, ontboodt hy sommighe Gimnosophisten (welcke Gimnosophisten kloecke, scherpsinnighe en seer gheleerde Philosophen waren, doch moeder naeckt ginghen) dese by hem ghekomen sijnde, stelde hy haer eenighe subtyle en verscheyden vraghen voor, die schenen niet gheopent te konnen worden, alleen om te besoecken oft sy oock inder daet gheleert waren.

Den eersten Gymnosophist vraeghde hy; welcke van twee de grootste hoop waer, van de levendighe, oft van de dooden? Dese antwoorde van de levendighen, want, seyde hy, de dooden sijn niet meer.

Den tweede vraeghde hy; Welck

[p. 55]

de grootste ghedierten voortbracht, de Zee ofte de Aerde? Dese antwoorde de Aerde, want, seyde hy, de Zee is maer een ghedeelte van de Aerde.

Den derde vraeghde hy; Welck ghediert het alderlistighste waer? dese gaf tot antwoort; Dat, dat de mensch noch noyt en heeft ghekent.

De vierde wierdt van Alexander gevraeght door wat middel, ofte op wat manier de mensch van sich selven konde een Godt maecken? dese antwoorde; wanneer hy iets doet, dat een mensch onmoghelijck is om te doen.

Aen de vyfde vraeghde de Koningh, welck het sterckste en machtighste waer, het Leven oft de Doodt? dese gaf tot antwoort, het Leven, want dat selve, seyde hy, voelt, verdraeght en lydt alle ongeluck en arbeydt, daer de Doodt het minste gevoele niet van en heeft.

Op snoode vraghen behoort oock snoodt

[p. 56]

antwoort. Menigh mensch meynt een ander te bedrieghen, en in de sack te pissen, daer hy nochtans selver bedroghen wort, ghelyck het desen Alexander gingh, die dese Philosophen met syne vraghen docht beschaemt te maecken, daer hy nochtans syn recht bescheyt weder kreegh.