Ambrosius.
t'IS eens ghebeurt dat Ambrosius over Landt reysende, des avonts quam te Herberghe in een Dorp, by een seer Godloosen Weert, met den welcken hy vele redenen ende propoosten hadde eermen aen ginck sitten om te eten. Desen Weert sprack tot Ambrosium ende seyde, Dat hy noch noyt eenighe tegenspoedt ghehat en hadde. Als Ambrosius dit hoorde, soo sprack hy tot de ghene die by hem waren, Laet ons haestelijck van hier gaen, op dat den wrake Godts ons hier niet en overvalle: want Godt en woont in dit Huys niet. Ambrosius en was met sijn gheselschap noch niet wydt ghecomen, oft de aerde en is van een ghescheurt, ende sy heeft het
Auteursrechtvrij