Papieren huizen

Een Curaçaose episode uit een gewoon mensenleven

[p. 5]

Menigeen op dushi Corsow zal dit boek ter hand nemen met het angstige gevoel: als ìk er maar niet in sta.
Zodra de lezer op dit punt gerust is, zal hij gaan speuren welke figuren uit dit verhaal aan de werkelijkheid zijn ontleend. Men puzzlet tevergeefs. Alle hoofdfiguren zijn fictief. Het verhaal speelt zich af op dit eiland enige jaren geleden en wil een beeld geven van 't leven zoals dat in z'n grilligheid kan lopen, niet van levende personen.

[p. 9]

Het eiland

De oude heer zit in z'n wipstoel en kijkt uit over de kale stenige vlakte, die onderaan de stoep begint. De vlakte strekt zich uit tot een slordig hek aan de rand van een hofje. Achter het hofje is een baai waar duur, kostbaar metselzand door de zee is aangebracht. Op de goede verkoop van dat zand neemt onze vriend er nog eentje. Een whisky, niet puur, want dat is slecht voor zijn hart, maar met een scheut vermouth er in, wat weer slecht is voor zijn suiker. Zo is 't leven, peinst hij; als je 't ene slechte vermijdt, doe je 't andere. Voor zijn familie heeft hij goed gezorgd. In deze tijden brengt een plantage met een landhuis niet veel meer op. Slaven zijn er niet meer, òf de slavernij heeft een andere naam, por diós! Het huis wordt nu verhuurd voor lange tijd aan een oliebedrijf dat er een of andere democratische employé-cursus in wil geven. De baai is verkocht voor zandwinning. Gaat op die manier naar de bliksem voor 't natuurschoon. De argeloze zwemmer betaalt niettemin nog steeds twee gulden om te mogen zwemmen in 't troebele water en laat zich daarna pesten door de kleine vliegjes van het hofje, waar hij zijn koffie kookt en siesta probeert te houden. De stadsbezittingen zijn verhuurd in financieel veilige handen van stichtingen en protestantse kerk. Dit is nu allemaal van hem af. Hij zou 't moede hoofd te

[p. 10]

ruste kunnen leggen, maar waarom nog niet even doorgaan met andere besognes zolang het leven 't veroorlooft? In de eiland-politiek zijn omwentelingen op komst. Men zoekt naar capabele krachten en naar een evenwicht tussen de gekleurde broeder en zijn vroegere blanke overheerser. En zoals men in de hele wereld altijd weer opdraaft met de zestig-jarige, de ervarene, zo ligt ook hier een taak. Een functie in een bestuurscollege is een mooie afsluiting van een levenscarrière.