Kent uw dichters!

[p. 167]

Bernard Verhoeven.
Lied.

Het bonzend neervallen der vuisten
God, op Uw poorten,
Tot het vleesch barst
Als een gekorven vrucht,
Blijft onverhoord.
Maar leer verstaan:
Dat het smalle vingertje van een kind
Klopt en wordt opengedaan.

Geef Liefde, God!

O bitterheid
Te bijten in de wrange vrucht
Van oude zonden,
Tot een zerp sap
Druipt in de monden.

Vergiffenis!

Leer ons geduldig, dag aan dag
De diepe dorens van de zinnen
Uit het verdorven vleesch
Plukken, als Magdalena plukte,
Zachtmoedig als bloemen,
De dorens uit Uw hoofd
Op Golgotha.

Laat mij een ziel vredig en kuisch
Door het leven dragen
Zooals Maria droeg
Haar zoet mysterie met den Geest
Diep in haar bevend hart,
Als de roos het geheim
In haar bladeren,
De bergen over naar Elisabeth!

[p. 168]

 

Laat de geluiden wandelen door de lucht

 

In de heldere stilte van Uw genade

 

Als witte duiven, zon op de vleugels,

 

Kringelend om Maria's hoofd.

 

 

 

En op den drempel der omhelzing

 

Laat mij, een koorknaap voor het baldakijn

 

Met zwaaiend wierookvat

 

Psalmeeren:

 

Mijn ziel verheft den Heer!

Uit: ‘De Pelgrim’.

Boosten en Stols, Maastricht.