Kent uw dichters!

[p. 114]

Karel van den Oever.
Getshemane.

Ik hoor het gebed van mijn Heer
door de blâren der olijven;
tik, tik: drup van zijn zweet
en de nacht, bruin als teer.

‘Vader, indien het mag?’

O, achter rots en doorn
snikt Hij; scherp rijst de gele hoorn
der maan.
Cedron glimt ijzer-blauw
en glazige sterren staan
groen als pauw-
veer-oogen.

‘Vader, uw mededoogen!’

Hier, Petrus, ginds Andreas,
en de anderen: zij snurken.
De reuk van beslapen gras,
het gebed van mijn Heer,
o, Jerusalem's getabbaarde schurken.

Doorn-groen 't lage haag-hek:
en slordig toorts-rood er door;
de onverwachte gloor
op de olijven.
De weergalm van ijzer, stok, stap;
Hebreeuwen kijven;
stof walmt ros;
dan smakt een kus, kil en slap.
Mijn God:
ik hoor mijn lippen dien kus bedrijven.

Uit: ‘Schaduw der Vleugelen’.

Neerlandia, Antwerpen.