Kent uw dichters!

[p. 89]

Martin Leopold.
Annie.

Zij wandelt elken morgen in de hooge
Tuinen, achter de geurende jasmijn.
Niemand vergeeft het haar simpel te zijn,
Pijn te hebben en veel te groote oogen.

Soms zit ze bij den vijver in het gras,
En zingt om nog dichter bij God te komen
Dan zij, tusschen de bloemen en de boomen
Vlak bij de kleine waterplek, al was.

God speelt wel eens in haar met eeuwigheid.
Dan is het of, aarzelend en heel even,
- En waarom niet? Zij moet óók verder leven! -
In haar hart zacht een ander meisje schreit.

Uit: ‘Hunkering’.

U. Mij. Holland, Amsterdam.