Aan den verlaten vijver

[p. 25]

Herfstschemering.

.... ces calmes retraites qui sont comme

les antichambres de la mort...

Albert Samain.

De schemeravond brengt in alle dingen
En om de zwijgzaam-late menschen heen
Een parelgrijs, geluidenloos geween,
Het is een avond dat geen voog'len zingen;

Het is een avond dat geen voog'len kweelen;
Daar is geen vreugdigheid ter wereld meer
En ieder peinst op 't nooit-vergeten zeer
Een moeden avond als de blaadren geelen;

Een moeden avond als de blaadren gouden
In 't oud en schamel-stervend herfst-seizoen....
Wat kan een dolend mensch dan méérder doen
Dan stil-verdroefd wat van een ander houden,

Dan stil-verdroefd eene andere ziel beminnen
En peinzen aan den winter en den nacht,
Die beide komen éér hij hen verwacht;
Of - angstig-stil een vreugdig lied beginnen?