Aan den verlaten vijver

[p. 20]

De Aalmoes.

Klein kindje, dat een aalmoes lachend vroeg,
Met lieven blik en vleierig gebaartje,
Weet gij wat schat gij in uwe oogen droeg;
Weet gij hoe, goud en speelsch, een zon-blond haartje
Een rappe vreugde langs uw voorhoofd joeg?

Klein kindje, waarom 't hoofd tot mij gebeurd,
Waar véle u zagen met het brooze lachje
Van wie een weemoeds-volle vreugde speurt,
Gevangen in erinnring's zilvren ragje?
Dacht gij: ‘Dat zal een dichter zijn die treurt?’

En dacht ge: ‘'n Droeve ziel is gevensgraag,
En ras bekoord door blijheids ijlste tintje....’ -
Wat waart gij schoon en heerlijk-wijs vandaag:
Gij vòndt een eenzaam-droeve ziel, mijn kindje....
- 'k Geloof, dat ìk ù om een aalmoes vraag! -