Waarom en waardoor. Nieuwe natuurlijke historie

[p. 2]

[p. 3]

Waarom de boonen een naad hebben.

Strootje en boontje lagen op zekeren dag toevallig naast elkaar aan den haard. Opeens sprong er een gloeiend kooltje uit het vuur.

‘Kooltje, kooltje, waar ga je naar toe?’ vroeg strootje. ‘Ik ga op reis,’ zei kooltje, ‘het verveelt mij zoo den heelen dag in het vuur te liggen branden.’

‘Ik ga mee,’ riep strootje.

‘Ik ook,’ riep boontje.

Zoo leerden zij elkaar kennen, en nu trokken de drie vrienden samen op reis.

Zij liepen, liepen en liepen, tot zij voor een sloot stonden. Een brug was er niet, en erover springen konden zij niet: de sloot was veel te breed. Ze wisten niet wat zij doen moesten.

Strootje zei eindelijk: ‘Ik weet wat! Ik zal dwars over de sloot gaan liggen, dan kunnen jullie mij als brug gebruiken en over mijn rug naar den overkant loopen.’ Zoo gezegd, zoo gedaan. Strootje ging over de sloot

[p. 4]

[p. 5]

liggen. Kooltje, die het vurigst van aard was, trippelde het eerst over de nieuwe brug. Maar toen hij op het midden gekomen was en het water zoo dicht onder zich zag, werd hij bang en durfde niet verder. Toen vloog strootje in brand, en kooltje viel in het water, siste en doofde uit.

Op dit gezicht schoot boontje in zoo'n schaterlach, dat hij barstte, en zijn zwarte jasje scheurde. Gelukkig woonde er vlakbij een kleermaker. Daar bracht strootje het ongelukkige boontje heen. De kleermaker haalde vlug naald en draad voor den dag om de scheur dicht te naaien. Maar de naad bleef te zien. En daarom hebben alle boonen na dien tijd een naad.

[p. 6]