Erato

omhelst van verscheyde minne-deuntjes, sangh-rijmpjes ende nieu-quelige veersjens

[p. 246]

Een oprecht goet, gerust gemoet, Is beter goet, als gelt en goet.

Stemme: O kers-nacht.

O Heere Godt wilt doch nu komen,
Dat mijn ziel haest wert op genomen,
Ick heb langh nae u komst verbeyt,
Ick ben willigh van hier te scheyden,
Ach Heer wilt mijn een rust bereyden,
Daer ghy mijn uyt dit dal in-leyt.

2. ‘k Sal de Werelt met al verfoejen,

Soo langh ick leef niet met haer moejen,
Wat is ‘t al grote ydelheyt,
Wat is doch s’Werelts heyl en vreughden,
Sy vaert niet als veel ongeneughden,
Dat de Mens tot verderven leyt.

[p. 247]

 

3. Wat is op der Aert te beleven.

 

Niet als anght die de Mens doen beven,

 

Al heeft de Mens (werelts plasier),

 

Sijn leven loopt soo haest ten ende,

 

Dan is ‘t ofmen ‘t selve niet kende,

 

Den tijt en is dan niet meer hier.

 

4. Den ouden dach leeft sonder vreughden,

 

Het vergaet al sonder de deughden,

 

De deughden moeten blijven staen,

 

Want sonder de behouden deughden,

 

Kan niemant in d’eewige vreughden,

 

By Gode in den Hemel gaen.

 

5. Mijn dunckt ick sie den Hemel open,

 

‘t Inwendigh gesicht doet mijn hopen,

 

Tot Godt te gaen ben ick bereyt,

 

Komt Heer ick wil mijn zielen leven,

[p. 248]

 

Door ‘t geloof u ten Offer geven,

 

Daer sal rust sijn nae mijn arbeyt.