Erato

omhelst van verscheyde minne-deuntjes, sangh-rijmpjes ende nieu-quelige veersjens

Hoe sal men ‘t maken? D’een saltg prijsen, d’ander sal ‘t laken.

Stemme: Laura.

d’een

Veel vreucht brenght het trouwen in,
Vermakelijcke Echts-banden,
Wanneer dat oprechte min,
Voor ‘t Altaer toe-sluyt de handen,
Het is tot welstant der Landen,
Het is dat vrucht en vreucht teelt,

[p. 209]

 

Het kan ‘t al volkomen maken,

 

Wie sou nae trouwen niet haken,

 

Trouwen niet als vreughden deelt.

 

d’ander

 

2. Wat vreucht kan in trouwen sijn,

 

Niet als geduerigh berouwen,

 

Kleyne vreucht, en grote pijn,

 

Wat komt al droefheyt door trouwen?

 

Hoe kanmen daer wat af bouwen,

 

Daer men steets voor ogen siet,

 

Quade nachten droeve dagen,

 

Schreyen suchten en nae-klagen,

 

Geen vreuchden, maer veel verdriet.

 

d’een

 

3. Ick weet niet hoe dat ghy meught,

 

Het huwelijck soo verachten,

 

Daer doch niet in is als vreucht,

 

Blijde tijt, vrolijcke nachten,

[p. 210]

 

Synder steets in te verwachten,

 

Ryster op eenich verdriet,

 

Dat haer door onheyl mocht maken,

 

Terstont sietmen het soo maken,

 

Dat d’een de ander hulp biet.

 

d’ander

 

4. Ongetrout heeftmen doch niet

 

Van al des Houwelijcks plagen,

 

Trouwen is maer recht verdriet,

 

Daer is altijt wat te klagen,

 

Als men sich niet kan verdragen,

 

Met de geen men is getrout,

 

Al ist u dan dick berouwen,

 

Ghy hebtse, ghy moetse houwen,

 

Of het u duysent mael rout.

 

d’een

 

5. Men kan daer wel in voor sien,

 

Men hoeft sulck een niet te trouwen,

[p. 211]

 

Maer trout dat men weer aen wien,

 

Daer sijn meer goe als qua vrouwen,

 

Men kan hem van de qua houwen,

 

En sien na een goet portier,

 

Soo is trouwen groote vreuchden,

 

Noyt wasser meerder geneuchden,

 

Vol van soetheyt, sonder suer.

 

d’ander

 

6. Wel te trouwen dat is veel,

 

Als men die soo ras kan vinden,

 

Die vast een qua krijght ten deel!

 

Ick hou niet van te verbinden,

 

‘K sie de vryers loopen als blinden,

 

Grijpmender een uyt den hoop,

 

Luckt het wel, het mach wel wesen,

 

Maer het staet in duysent vresen,

 

Hoe wel geluckt, noch dier koop.

[p. 212]

 

d’een

 

7. Ghy meught ‘t laken soo ghy wilt,

 

Ick prijs het geniet der Vrouwen,

 

Ghy en ick sijn veel verschilt,

 

Ick hou en sal altyt houwen,

 

Dat het een goet dinck is trouwen,

 

Trouwen dat in eer en deucht,

 

En te samen in echt leven,

 

Kan veel vermaeck en heyl geven,

 

Met eeren veel soete vreucht.