Erato

omhelst van verscheyde minne-deuntjes, sangh-rijmpjes ende nieu-quelige veersjens

Andromidaes verlossingh.

Toon: Beladen.

Perseus,
Quam door de Locht gevlogen,
Tot hy Thethiopi quam,
Moe sijnde, hat hy lust,
Tot reysens rust,

[p. 200]

 

Daer hy van het gevleugelt Peert af-klam,

 

Maer hoe dus,

 

Hy wiert daer soo bewogen,

 

Als hy Andromida sach,

 

Tot roof eens Zee-drochs staen,

 

Met druck belaen,

 

Gebonden aen een Rots die in Zee lach,

 

Hadden de wangen,

 

Met het bracke nat,

 

Niet geweest behangen,

 

Hy eer gelooft hadt,

 

Dat ‘t geen,

 

Beelt steen,

 

Was dat hy sach,

 

Dat wit,

 

Een geschit,

[p. 201]

 

Klaer gaf tegen den dach.

 

2. Dies hy stont,

 

In sijn geest op-getogen,

 

Voor dit uytnemende Beelt,

 

Dit gebonden bleef staen,

 

Dat hy sach aen,

 

En sprack wat noot-lot heeft u dit gedeelt,

 

Die u bont,

 

Sal die oock weer vermogen,

 

Dat hy u banden los bint,

 

Voor-waer te wreden bant,

 

Boeyt dese hant,

 

Ghy die waert sijt dat yder u bemint,

 

Moet dees gepresen,

 

Tot soen voor de Wraeck,

 

Voor een gedrocht wesen,

[p. 202]

 

Al te bittre smaeck,

 

O Vrouw!

 

Wat rouw,

 

Daer ick af beef?

 

‘K loof niet,

 

Dat ‘t geschiet

 

Soo langh als ick leef.

 

3. ‘t Zee gedrocht,

 

Quam doen terstont aen’t swemmen,

 

Dies Andromida seer schreyt,

 

En loofden sucht, op sucht,

 

Vol ongenucht,

 

Want sy niet als een wreede doot verbeyt:

 

Pers’us docht,

 

(Sijn hert begon te klemmen)

 

Hoe hy haer verlossen sou,

[p. 203]

 

Hy rent op ‘t gedrocht aen,

 

Om te verstaen,

 

Met steken, slaen, hy geeft het meen;gen hou,

 

Dat door de wonden,

 

Het leven braeckte uyt,

 

Doen wert sy ontbonden,

 

En los gemaeckt,

 

Den buyt,

 

Tot bruyt,

 

Pers’us verkrijght,

 

Dees vreught,

 

‘t Al verheught,

 

En door de Wolcken stijght.