Erato

omhelst van verscheyde minne-deuntjes, sangh-rijmpjes ende nieu-quelige veersjens

Rosamondts slaep.

Stemme: Soo haest als nu Apollo hadt, &c.

1. Tot vermaeck van mijn doffe geest,

Ben ick in’t Bosch gekomen,
Daer ick bekeeck // De boomen-streeck,
En daer wat wonders vondt:
‘t Geen ick sach staen,

[p. 41]

 

Door d’Eycke blaen,

 

Wat zijn ‘t voor schoone bloemen

 

Heb ick gedacht // Ick ginckt besacht,

 

Soo was het Rosamondt.

 

2. Die (soo ‘t schijnt) was vermoeyd van gaen,

 

Te rusten was geseten,

 

Geheel ontgort // En opgeschort,

 

Om haer wat koelt te bien,

 

‘t Schijnt dat sy was // In’t lange gras,

 

Geslapen sonder weten,

 

Soo dat ick sagh // ‘t Geen ick mijn dagh,

 

Noyt schoonder hadt gesien.

 

3. Ick sach naturaes schoon cieraet,

 

Het geen ick waende bloemen,

 

Was kaeckjens roos // En wangens bloos,

[p. 42]

 

Op het vel als aelbast,

 

De borsjens ront // Waer op ick vont,

 

Een vreucht die hem kon roemen,

 

Boven Flora // Of Pomena,

 

Die altijt bloeyent wast.

 

4. Doe ick soo op-getogen stont,

 

Liet sy een suchjen loosen,

 

Een eenigh woort // Heb ick gehoort,

 

Ick gierigh in het sien,

 

Heb jaer geraeckt // Sy is ontwaeckt,

 

En begon te bloosen,

 

Sy sprack mijn aen // Wats dit gedaen,

 

Dat ghy mijn komt verspien.

 

5. Ick was hier af geheel verschrickt,

 

Ick wierp mijn voor haer voeten,

 

Ick sey Godin // Voldoet u sin,

[p. 43]

 

Ick ben tot straf bereyt,

 

Het is geschiet // Nu maer gebiet,

 

Ick sal het geeren boeten,

 

Neen Cloriaen // Dat is gedaen,

 

Heeft sy soetjens geseyt.