Erato

omhelst van verscheyde minne-deuntjes, sangh-rijmpjes ende nieu-quelige veersjens

[p. 28]

Mey-Ghesanck.

Stemme: Soo haest als nu Apollo had.

Nu Moyus sijn tapijten spreyt,
Schijnt het geheel herboren,
Het vlugh gediert // Dat steets na swiert
Met huylen op ‘t geboomt,
Sy schateren uyt // Yet soet geluyt,
En laten haer stem horen,
De soete tijt // Het al verblyt,
Die ons nu tegen koomt.

2. Al het gediert sich nu weer paert,

En gaet sijn Ega streelen,
Met soet gevley Sy alle bey,
Haer grage lust voldoen,

[p. 29]

 

Geen wreeden aert // Blijft ongepaert,

 

Dat niet lust het soet spelen,

 

‘t Schijnt dat de min // Haer bittre sin,

 

Noch met soetheyt komt voen

 

3. De hart aerdige winters vorst,

 

Met Boras schrale winden,

 

Hadden het gras // En ‘t velt gewas,

 

Schier al geheel versmoort,

 

Het steyl geschort // Sont als verdort,

 

Daer was geen loof te vinden,

 

Maer nu weer groen // Met vrolijck pioen,

 

Om vreucht te brengen voort.

 

4. Apollo lockt weer uyt de aert,

 

Met sijn stralende fackel,

 

Floraes gebloemt // Dat sich beroemt,

 

Boven Conincx sieraet,

[p. 30]

 

Ceres gespruyt,

 

Streckt haer kruyn uyt,

 

Door Chaos voor’ gehackel,

 

Het vroege fruyt // En meysche kruyt,

 

In vollen fleur nu staet

 

5. De Herders in den velde gaen

 

Verselt met vrolijckheden,

 

Drijven haer veen // Int groen byeen

 

Daer elck met soet gevley,

 

Om weder min // Sijn Herderin,

 

Op offren veel gebeden,

 

Om soo haer groen // Met lust te voen,

 

In d’aengenaeme Mey.