Sonnetten

[p. 43]

XLIII.

Haar gelaat is zoo zacht en wonderschoon,
En zoo schittrend van liefde wonderzacht,
En zoo tegengesteld aan alle nacht,
En zoo van alle liefde hoogste woon,

En zoo de parel op haar lichaams kroon,
En zoo de weerspiegling van de gedacht
Der Menschheid, hare diepste macht -
Harer ziel, en zoo aller liefde loon,

Dat 't is of de heele Menschheid daarin weefde
Al hare van eeuwig levende Liefde,
En of daaruit, van uit die oogen, beefde

Al hare eeuwige toekomst'ge Liefde,
O of de op dat gelaat lichtende Liefde
Was der geheele Menschheid ééne Liefde.