De school der poëzie

[p. 159]

De dagen. (fragment.)

Duizelig ging hij de straten over -
Zondagmorgen. - Zondagsch gingen over,
opgekropen, de hooge zwarte wolken.
Hij ging met de voeten als door wolken,
zoo leeg en zoo verloren, door het witte lichten.
Zeer stil en rustig ging hij door de straten,
de huizen hingen voorover lichtverlaten.
Stil hoofderig gingen de zweve-zware wolken,
enkelen waren er nog van menschevolken
langs de straatvloer. - In een hooge wacht
hing zijn hart voortgaand. - Als lantarenwacht
stil zwevend was in àffe straten 't licht. -
Hoog ging hij hangende, en het gezicht
vochtig en koel, de weeke straten heen;
de grachten waren vol en overheen
van sluizen lichtoverbogen, zonneverlaten,
maar even zonbeschenen op hun gelaten. -
Hij ging hoog somber alleen in stilte.
Vroom voelde hij hoog in de achtbare stilte. -
Het zwom van hem in eens uit in de bedenking
der lucht, hij verhief zich in een ranking:
alleen, zoo klaar alleen was hij nu toch. -