De school der poëzie

[p. 3]

[O als de zon schijnt]

O als de zon schijnt
en de aard wegkwijnt
in dien luister
weg in 't duister,
en maar scheem'rend het hoofd
opheft in schauw omloofd -
treed nader, treed nader,
blankvoeten te gader,
te gader de voeten, de handen -
de lachtande
de blauwooge
de blondhooge,
de zilverwoorden weenende,
het lijnig hoofd leenende
achterover omhoog in de lucht -
zoet, zoet, langzaam vlucht
door het zonnedagen
in de hooge hagen
zon - zoet zoet langzaam vlucht,
ga niet te gauw voorbij, voorbij, voorbij, de lucht
blijft hangende bevende achter u -
verlangende eeuwig naar u,

[p. 4]

 

eeuwig, eeuwig, - vlucht niet te vlug -

 

achter uw rug

 

rek ik de armen

 

van verlangen, van verlangen

 

rek ik de armen,

 

vlucht niet te vlug.

 

 

 

O hoe blank zijt gij van rug,

 

zongebrand, uitgeglansd vleesch -

 

waar het tot schouder oprees,

 

waar de lichte haren

 

in trillende snaren

 

in de zonnescharen

 

hangen saam in de lucht,

 

in de lucht in de lucht

 

terwijl gij vlucht.

 

 

 

O als de zon schijnt

 

en de aard wegkwijnt

 

wèg in het duister -

 

en dan wèg de luister,

 

uwe luister,

 

alle luister.