Verzamelde werken. Deel 2. De school der poëzie

[p. 299*]

[Ai, 't is nog klein nog, dat groot socialisme]

Ai, 't is nog klein nog, dat groot socialisme.
Het lijkt een slak, het huisje van een slak,
het lijkt een rose schelp, 't huis van een mossel,
een oestertje op 't strand, slakje dat kruipt
over den tak van een roosappelboom.
Maar het groeit, in zijn zilten groeivocht is
meer kracht dan in wat ook er leeft.
Het duurt niet lang of 't is een olifant
en gaat razende door de wereld, 't vult
met zijn gesnork en trompet heel de lucht,
en dringt in alle hoeken en doove ooren.
Weldra is 't nu het spreeksel van oude wijven
en halfvolwassen knapen. Maar 't zal blijven
buiten de menschen de groeiende kracht,
het materiëele zijn, 't wezen van 't zijn.
Daarom drink volle teuge 'er van, mijn hart,
wat ook flauwmenschen er van brallen, 't is
wáár, en in zijn hoogste essentie waar.