Verzamelde werken. Deel 2. De school der poëzie

[p. 250*]

[‘Wanneer de goddelijke geest in een]

‘Wanneer de goddelijke geest in een
lichaam getroffen wordt door wat aan allen
gemeen is, kent hij èn in die getallen
èn in zich zelf hetzelfde. Er is geen
troebelheid dus in die aandoening. Een
God is dan deze mensch, want in zijn wallen
denkt Zijne geest alleen. Met welgevallen
ziet hij op zich, en om zich 't godd'lijk heen.

Er zijn dus eenige gedachten aan
alle menschen gemeen, want alle dingen
stemmen samen in iets. Dit kent de geest.
En 't lichaam dat het meest kan samengaan
met andre lichamen, in onderlinge
gemeenschap, daarvan kent de geest het meest.’