Verzamelde werken. Deel 2. De school der poëzie

[p. 168*]

[De zilver begonnen dag]

De zilver begonnen dag,
de mijn wil omsponnen dag
toont mij vreemds in zijn witte lachen
omdat ik alleen durf wagen
hier stil bij hem te liggen,
nu de boomen groen zijn
en een lichte blonde bebladerde elke schijn
hebben, - nu de middag grijs open is,
hemele wolken over de ergernis
der lichtdorre enkelgroen bewaaide wereld.
Ik voel me als een der heeren
van haar en 't doet me lachen,
lachen, en toch ook vragen:
O dierbare dagen mijner ziel geeft mijn
als een kind uw verrukkenden schijn.