Verzamelde werken. Deel 2. De school der poëzie

[p. 159*]

[Hoe zacht bij het vonkeschijnsel]

Hoe zacht bij het vonkeschijnsel,
en bij vallen van het windsel
muziek, te luistren en te zoeken
naar de stille zin van sprooke!

De onschuldig 't hoofd te wenden
zittende meisjes, ongewende
te denken, zitten met hun oogeblaren
vol licht en open, onvervare.

Maar toch is mijn hart bang
en beweegt in 't groote gaan
der muziek en heeft verlang
naar het meêre en ongedaan'.