Verzamelde werken. Deel 2. De school der poëzie

[p. 155*]

[Terwijl de wind scheen en de bij bromde]

Terwijl de wind scheen en de bij bromde,
'n stil oogenblikje van geluk gevonden.
Daarna ging de lucht open en ik zag
duidlijk de boomen staan tot in den dag
in hun doorblankte grootheid vaag en ruig,
en 't heerlijk land der wolken vaag en stug
bedreven door grauw' and're, de zon scheen
en sloeg zich over in onmeetlijkheen.
Hoe doodgerust voelden mijn ooren toen,
ik ging en had met alles niets van doen.