Chroniek der stad Weert.
1784.
Als de keyserrin Maria Tresia overleden was krygt haeren soon Josephus den tweede de Croon en hy komt naer Nederland, doorreysende alle de steden; hy veragt den edeldom on hy bemindt het gemeyn en hy veragt het klooster en doen hy het wel bezien had vertrok hy weder naar Duytsland en nu stuert hy zyn eersten plaecaet af dat behelst van den kerkhof; dat van Weert moest buyten de stadt zyn en daer moest op begraven worden ryk en arm, geestelyk en weerdelyk, niemand uytgezondert; en daar moest een kapel by syn om het lyck dair in te setten (voor het begraven) en dat aldaer eenen waegen moest zyn, om dat lyk te haelen en eenen grafmaeker en dat hy in syn mueren moost bygemaekt zyn; en dat geldt konden sy haelen uyt de krygkas, maer daer moest intres van gegeven worden en men kon begraven smorgens vroeg en savons laet; het gebruyk was op savons om sonne ondergank, maer van den waegen en is niets van gekomen; en op den 30 november is hy geweyd met de prosessie, de welke aldaer naer toe trok. En een mens, wel te pas, sprak: morgen word den niewen kerkhof geweyd, wie zal daer eerst op worden begraven? Die mens kwam den zelven dag nog te sterven en hy was den eersten die daer op begraven werdt.
Den keyser Joseph begint ook de kloosters uyt te royen. Hier de Canonike Regulieren, maer door voorsprak van het gemeyn volk mogen zy weder blyven wonen en de Witte nonnen, de welke ook moesten vertrekken, maer zy mogen ook blyven; en de welken hy suppermeert die geeft hy gehaelt en hy jaegt veele uyt tot Ruremonde en in Braband; en zy digten den vaeder onse en vraegen haer broodt.
Auteursrecht onbekend