Als het goed gedaan wordt, zorgvuldig, dan zie je geen glimpje, dan ruik je geen vleugje meer.
- In werkelijkheid, zei vader draak, iets minder vuurspuwend nu, zijn er heel wat leden van onze familie als goden vereerd en ook hebben zij soms mooi werk gedaan als assistenten van de Goede Godin. Zij zijn geleerden geweest die de diepste geheimen ontdekt hebben. Door in orakels te spreken hebben zij vaak voor onvermijdelijke rampen kunnen waarschuwen. Zij dienden als helpers in de tempels van Aesculapius. Zeker, als het nodig was, zijn zij harde leermeesters geweest, zoals de Heilige Torquemada. Soms ook zachte, zoals in Lourdes, waar zij verbluffende resultaten hebben geboekt.
- Maar het houdt niet op bij het uiterlijk, zei moeder. Er zijn ook innerlijke roerselen die innerlijk moeten blijven, als je begrijpt wat ik bedoel. Dat openhartige van tegenwoordig is verschrikkelijk vulgair en je schiet er niets mee op.
- Natuurlijk, zei vader. Praten is best, als je maar jokt. Diplomatie! Een beetje Tartuffe, uitgestreken facie, dat weet je toch wel?
- Maar meent u dat heus, beste vader, vroeg het dochtertje, dat een jaar op een Franse kostschool was geweest. Het klinkt niet sympa.
- Oefening, zei vader met een opgestoken vinger, oefening. Conversatie is nu eenmaal een kunst die geleerd moet worden. Er zijn woorden die je kunt gebruiken in plaats van andere die je niet moet gebruiken. Je kunt ‘zuivering’ zeggen en je-weet-wel bedoelen. ‘Natuurlijk instinct’, ‘doelmatig ingrijpen’, ‘nationaal zelfbehoud’ en ga zo maar door. Zeg nooit ‘haat’ als je kunt volstaan met ‘vooroordeel’. ‘Vitaal’ is altijd goed. ‘Evacuatie om erger te voorkomen’ is grandioos.
- Vergeet intussen niet, zei moeder, plotseling fluisterend, het ongeluk van de wereld moet ons doel en streven blijven. En toen weer gewoon: ik ga nu naar bed, geen kusjes, veel plezier en maak het niet te laat.
Auteursrechtelijk beschermd