Bamboe ruist in het Westen

[p. 11]

[Bamboe ruist in het Westen]

Eens wil ik sterven,
Vervuld van een nieuw begin,
Eén met de natuur.

[p. 12]

Het leven

 

In mij trekt 't leven

 

Vage verten tegemoet

 

In machtige greep.

De nacht beschermt ons.
Zijn lichaam is warm en goed,
Vol van mijn liefde.

Een catastrofe.
Alles is nu veranderd.
Een man gaat voorbij.

[p. 13]

Mijn hart

 

Mijn hart werd vertrapt.

 

Gewond in zachte watten

 

Wacht het genezing.

Als 't gemis groot is
Brandt het verlangen schrijnend
Een vurige wens.

Ver weg is mijn land.
Palmen wuifden mij een groet,
Fluisterend: - Vaarwel! -

[p. 14]

Verdriet

 

Verdriet scheurt het hart

 

In duizend stukken uiteen,

 

In droeve chaos.

Is nu alles weg?
Nee, een bloempje tussen 't puin
Kijkt ons vragend aan.

Stil ligt het geluk.
Geluk vraagt niets voor zich zelf.
Het fluistert zijn naam.

[p. 15]

Het eigen ik

 

Als het eigen ik

 

Als een zware last los laat

 

Wordt het leven licht.

Als 't hart tot rust komt
Ontdekt de ziel het geluk,
Dat 't hart heeft gezocht.

Als het donker wordt
Steken herinneringen
Speels hun lampjes op.

[p. 16]

Het gebed

 

Eenvoudig is 't kruis

 

In de gevouwen handen

 

Der gelovigen.

Geestdodend wachten
Hulploos starende ogen
Achter de muren.

De lichten branden.
Gezelligheid spint een lied
Om ons allen heen.

[p. 17]

Concert

 

Tastend volgt mijn ziel

 

De muziek, die zich verdiept

 

In haar stemmingen.

Muziek pakt de ziel
En voert hem betoverd mee
Naar lichte hoogten.

Rijzend vlammetje,
Zwak flakkerend kaarslichtje
Verwarmt de harten.

[p. 18]

Klokje

 

't Antieke klokje

 

Vertelt ons slechts de tijden,

 

Die we zelf leven.

Het dorp slaapt al lang.
Een klokje klept de uren
Vredig in de nacht.

Verweerd kasteeltje
Spiegelt in 't water de sfeer
Van vroeger tijden.

[p. 19]

Oude cello

 

Met nerveuze stem

 

Bezingt de oude cello

 

Zijn droef verleden.

In 't kerkje brandt licht.
Onbevangen droomt de sneeuw
In 't zachte schijnsel.

Kerstklokken juichen,
Roepen vrede en geluk
Voor alle mensen.

[p. 20]

[p. 21]

Oud en Nieuw

 

Samen wachten wij

 

Tot een nieuw jaar de weemoed

 

Zal gaan verdrijven.

Lenig en krachtig,
Snuivend gaat hij door 't leven,
Geplooid voor zijn tijd.

Als in een spiegel
Vinden de mensen zich zelf
In het dier terug.

[p. 22]

Wiegje

 

Achter gordijntjes

 

Wacht het nog lege wiegje

 

Met teder geduld.

Ragfijne kleertjes
Beschermen 't broze leven,
Wonderlijk teder.

Als Sint-Niklaas komt
Vertellen kinderogen
Van angst en vreugde.

[p. 23]

Teen-agers

 

Beschermd door hun jeugd

 

Vinden ze de harde weg

 

Naar volwassenheid.

Met heel wijde rok
Gaat zij naar haar eerste bal.
Nooit was zij zo jong.

Man geworden kind,
Boordevol boekenwijsheid
Gaat 't leven leren.

[p. 24]

Bruidje

 

Bloem tussen bloemen

 

Verbergt zij haar stil geluk

 

In de witte kant.

Rimplig mannetje
Had zijn vriendlijke eenvoud
Als kostbaarst bezit.

Bleek-witte bloemen.
Het lichaam is koud en stil.
Leven komt tot rust.

[p. 25]

Het graf

 

Hier rust de dode.

 

Een dennetje waakt bij 't graf,

 

Stil en weemoedig.

De bloesems geuren.
Oh, wat ben ik koud geweest!
Warm komt het leven.

Blauw zijn de luchten.
Hel kijken bloemen mij aan.
Loom geniet mijn hart.

[p. 26]

De herfst

 

De wind wordt kouder.

 

Bruin-rood vallen de blaren.

 

Onrust waait voorbij.

De hond ligt bij 't vuur.
Pantoffels zijn warm en wijd.
Buiten is het stil.

Zacht van loof tot loof
Gaat het gerucht van de wind,
Stil als een gebed.

[p. 27]

Storm

 

De wind slaat op hol.

 

Ik lig in bed en luister.

 

De nacht blijft wakker.

Twinklend in de zon,
Vol van 't geheim der wolken,
Droomt de regendrop.

Droef hangt 't wolkendek.
De regen valt in tranen
Langs de vensterruit.

[p. 28]

[p. 29]

Kou

 

In de felle wind

 

Snijdt kou meedogenloos scherp

 

De ziel aan stukken.

Laag hangt de nevel
Als een mystieke sluier
Om vage verten.

Als de winter komt
Dekt de sneeuw de aarde toe
Met een zacht wit kleed.

[p. 30]

Het sneeuwt

 

In een witte droom

 

Tekenen lichte vlokken

 

Dansend een pastel.

Bevroren leven,
Kil in de greep van de vorst,
Verstart de natuur.

Stil ligt de vlinder.
Dode vleugels in de wind
Wenken 't avondlicht.

[p. 31]

De morgenstond

 

Het morgenrood komt

 

Op het roepen van vogels

 

Gretig opdagen.

Het duister wijkt heen.
Rekkend ontmoet de natuur
Een gloednieuwe dag.

Het zonlicht breekt door.
Een spin in gouden draden
Spint zich op zijn prooi.

[p. 32]

Zonsondergang

 

De zon daalt bloedrood.

 

Een vogel maant tot stilte.

 

Langzaam dooft het licht.

Als de schemer valt
Vormen lichten het patroon
In 't kleed van de nacht.

Eenzaam gaat de nacht
Langs de gesloten vensters
In de stille straat.

[p. 33]

Nacht-impressie

 

Dampig is de nacht.

 

Maanlicht glijdt van de daken.

 

Roerloos wacht de straat.

Lichten als slingers
Spelen in donkre grachten
Hun spel met de nacht.

Lichtend in de nacht,
Zwarte verten tegemoet,
Raast een trein voorbij.

[p. 34]

[p. 35]

Sterretje

 

Sterretje ver weg

 

Verbergt haar lichtend geheim

 

In een nachtblauw kleed.

Heel hoog wacht de maan.
Zilver licht roept stil en zacht
't Leven op aarde.

De rode klimroos
Kent de klompen voor de deur
Naast de melkemmers.

[p. 36]

Veulen

 

Vallen en opstaan,

 

Dartel in de grote wei,

 

Hoog op de benen.

De voren volgen
Het dampend paard voor de ploeg,
Keurig naast elkaar.

Ros' naakt biggetje
Boort zijn krulstaart in de lucht,
Wroetend in de grond.

[p. 37]

Afscheid

 

De winter trekt weg.

 

Het ijs blinkt op de vijver,

 

Smeltend in de zon.

Bruin is de bosgrond.
Kale takken vangen 't licht,
Wachtend op het groen.

De bloesems kleumen.
Maartse buien bedreigen
Het tere leven.

[p. 38]

Bloeiende takken

 

Geel komt de lente

 

Als de natuur nog sluimert

 

In een teer groen bed.

Bloeiende bongerd.
Tere droom vol beloften,
Wiegend in de wind.

Kastanjes bloeien.
De zon steekt de kaarsjes aan,
Rode en witte.

[p. 39]

De vijver

 

Een tak buigt diep voor

 

De coquette lotusbloem,

 

Pronkend op 't water.

Een lijst van rozen
Om de vensterruit verbloemt
Mijn zicht naar buiten.

Bloemen en aren
Lachen dansend in de zon,
Spelend met de wind.

[p. 40]

De klimplant

 

Verweerde stenen

 

Helpen de jonge klimplant

 

Langs de muur omhoog.

Bloemen bij elkaar
Vertellen hun geheimen
In hun eigen kleur.

Bloemen in de wei,
Als sterretjes tussen 't gras
Doen koeien dromen.

[p. 41]

De appels zijn rijp

 

Door de zon gestoofd

 

Liggen appels om mij heen,

 

Blozend in het gras.

De druiven zijn rijp.
Zwaar wacht de wijn in trossen
Plukkende handen.

Langs het grijze pad
Tussen groene dennetjes
Gaat de paarse hei.

[p. 42]

Mijn stoel in het bos

 

In 't bos wacht mijn stoel,

 

Een tronk op een zacht tapijt

 

Spreidt wijd zijn armen.

Gekleed in goudbruin,
Warm en voornaam in de zon,
Rijpt mild de natuur.

Oh Heer, help mijn hart,
Lieflijk als de sneeuwbes doet,
Kou te verdragen.

[p. 43]

Mimosa

 

Donzige knopjes

 

Vertellen in ruige kou

 

Van een zonnig land.

Het dode hout rust,
Als de natuur verstilt, broos
In dorre takken.

De natuur rust nooit.
De zon jaagt het leven voort
En rijpt het te vroeg.

[p. 44]

[p. 45]

Haventje

 

De boten slapen.

 

Wakend spreidt de vuurtoren

 

Zijn licht over zee.

't Is nacht geworden.
De zee wiegt het stille strand
Tot het in slaap valt.

Voor de huizenrij
Bolt het bruggetje zijn buik
Over het slootje.

[p. 46]

De zee

 

Boeiend en machtig

 

Vertelt de zee zijn verhaal

 

Op mijn weg langs 't strand.

Aan 't strand in de zon
Dromen wijd open ogen
Van helblauw water.

Een woedende wind
Zweept schuimbekkend de golven
Hoog boven 't water.