Chroniicke vande Hertoghen van Brabant

[fol. *2r]

Den Weerden Wiisen ende seer Voorsienighen Edvardvs Ximenez Pereta
Coopman binnen de vermaerde Coopstadt van Antwerpen, wenscht Lavrens van Haecht gheluck, salicheyt ende voorspoet.

OM dies wille dat die geleerde getuygen (Seignor) profijtelijck een yegelijck te wesen kennisse te hebben van de Historien oft Chronijcken, van d'afcomsten ende edelheyt des gheslachts van Keysers, Coninghen, Hertoghen. Hierom heeft het my goet gedocht, d'afcomste, edelheydt, ende successie van onse Princen ende doorluchtichste Hertoghen, van dat edel Hertochdom van Brabant, met hun leuen, oorlogen, ende acten int licht te brenghen, vanden eersten Godtvreesenden Hertoch Pipinus van Landen (die gheregneert heeft int iaer 625. naer t'getuygen van Sigebertus) tot onse tegenwoordighe ghenadichste Princen ende Aertsch-Hertoghen van Oostenrijck, Albertvs ende Isabella Clara Evgenia. Daer by voeghende de beschrijuinghe van alle steden des selfs Hertochdoms soo groot als cleyne, met den principaelsten handel der inwoonders. t'Welck voorwaer seer swaer om doen gheweest heeft, ende van grooten arbeyt, ouermits datter niemant van t'selue lant, oft vande inwoonders des selfs pertinentelijck, ende volcomelijck geschreuen heeft, wat hier van d'oorsaecke ende faulte geweest mach hebben, is my onbekent. t'Schijnt eensdeels dat door d'ellende vande lanckduerende in-lantsche oorloghen, oft verscheyden wt-lantsche oorlogen, in voorgaende tijden (waer door t'lant verwoest ende verwildert is gheweest) oock het schrijuen te niet oft verloren gegaen is: ten anderen dat het by de negligentie ende onachtsaemheyt der lief-hebbers des Vaderlants toegecomen is. Daerom volgende t'exempel van vele ende verscheyden gheleerde, soo Griecsche als Latijnsche (die wt natuerlijcke affectie ende liefde haers Vaderlants ghedreuen, t'selue

[fol. *2v]

neerstichlijck hebben beschreuen) hebbe ick naer mijn cranck vermogen en cleyn verstant desen arbeyt aenveert, ende oock met Godts gratie ten eynde gebracht. Hoe wel ick nochtans versekert ben, mits de diuerstiteyt van humeuren der menschen, besonder in desen onsen ellendigen tijt (daer so vele ende diueersche opinien zijn regnerende) dat ick in dit stuck een yegelijck niet en sal hebben connen voldoen, noch contentement gheuen, besonder de neus-wijse, ende vernufte gheesten, oft sy en sullen my berispen, oft dat sommighe dingen niet wel, oft achtergelaten, oft ten minsten te veel souden gestelt zijn, na hun fantasije ende goet-duncken, die daer anders niet en willen, dan alleen dat hun mocht behaghen ende aengenaem zijn. Maer het lasteren van desen en can den ghenen niet veel hinderen, die eenen heerlijcken Patroon sijns arbeyts, een lief-hebber der consten en scientien heeft vercoren teghen d'onverstandighe ende onbeschaemde lasteraers. Hierom is my uwen vromen persoon, sonderlinghe bouen andere gherecommandeert, dat my oock seer goet ghedocht heeft, ten eersten om de vrientschappen my eertijts bewesen, dese gifte V. L. biddende in recompense te willen aenveerden: ten anderen om uwe loffelijcke fame verre vernaemt, ende groote affectie totter consten ende scientien, mits oock verscheyden deuchden, met de welcke uwe weerdicheyt van de Goddelijcke M^t. is begaeft, die na uwe aflijuicheydt noch sullen leuen, ende niet te niet gaen, want (alsoo den Poeet seyt) volat super aethera Virtus. Biddende desen mijnen arbeyt, sulcx hy is, danckelijck t'ontfanghen, met goeder herten V. L. ghegont ende toegheschreuen. Biddende den almoghenden Schepper van hemel ende aerde, uwe weerdicheydt te sparen in een Godtsalich ende voorspoedich lanck leuen. Binnen Antwerpen, den 8. Augusti int iaer ons Salichmaeckers. 1606.

V. L. ootmoedighen ende goetwillighen dienaer

L. V. Haecht.