Proza en poëzie

[p. 99]

De jonge zeeman.

'k Ben zeeman; - van echt Hollandsch bloed,

Heb ik mijn lust in 't varen;

Vindt gij aan wal het leven zoet,

Ik zwalp liefst op de baren,

En, ben ik jong, vaak is de orkaan
Me toch al over 't hoofd gegaan:

Hoezee!

'k Ben zeeman; - hier op 't nuchter strand

Wil 't mij niet lang behagen;

Veel liever hoor ik door het want

De winden buldrend jagen.

Ha, wat een pret, als 't roezig spookt,
De golfslag rolt, de pekel kookt!

Hoezee!

[p. 100]

 

'k Ben zeeman; - onder 't felst geblaas,

 

Als we over 't water vliegen,

 

Klim ik getroost in mast en ra's

 

En laat me er lustig wiegen;

 

En blies de wind ook feller nog,

 

Ik hoorde er 't bootsmansfluitje toch:

 

Hoezee!

 

 

 

'k Ben zeeman; - komt maar weer de bries

 

De slappe zeilen stijven,

 

'k Zeg allen dan getroost adies,

 

Die op het droge blijven;

 

'k Zeg: Ouders, treurt toch niet om mij,

 

Ik heb een leven vrij en blij:

 

Hoezee!

 

 

 

Ha! eerstdaags gaat het weer in zee;

 

't Land schijnt dan weg te zinken,

 

En spoedig zie ik van de ree

 

Slechts 't hoogste duin nog blinken.

 

'k Roep dan: Adies, mijn vaderland!

 

Wij zeilen naar 't Javaansche strand:

 

Hoezee!