Het glazen Korfje.
Emilie en Hilda waren zusters. De kleine Emilie was altijd zeer stil en zacht. Hilda echter was een zeer vroolijk meisje. Menigmaal was zij zoo uitgelaten, dat de moeder zei: ‘Kind, je bent toch een rechte wildebras.’
Eens kwam tante een bezoek brengen en bracht voor elk der kleine meisjes een allerliefst glazen korfje mee. Deze korfjes waren van bont glas gemaakt en wezenlijk wat heel moois.
De zusters waren met die fraaie mandjes recht gelukkig en speelden er bijna elken dag mee.
Op een namiddag zat Emilie aan haar tafeltje en had het glazen korfje voor haar staan. Zij was juist bezig het met bloemen te vullen. Daar kwam Hilda al zingend door de deur binnenstormen. Zij had hare pop op den arm en begon in de kamer rond te dansen. Daarbij stiet zij echter tegen het tafeltje, waaraan Emilie zat. Het tafeltje tuimelde omver, het glazen korfje viel op den vloer en brak.
Hilda schrikte geducht. Zij werd er bijna bleek van. Men kon haar aanzien, hoe het haar werkelijk speet, dat zij hare zuster dat mooie korfje had doen verliezen.
Zij bedacht zich ook geen oogenblik, wat te doen. Ze haalde haar eigen korfje, zette dat voor Emilie neer en zei: ‘Het spijt mij zeer,
Auteursrechtvrij
