Metamorphosis et historia naturalis insectorum. Pars secunda

[p. 285]

51. Ondervindinge.

VEelderley wormen vind-men in het houwt, tusschen de basten van de boomen: gelijk ik in het Eerste Deel van myne Metamorphosis in de lxxix. Onder-vindinge, u der een vertoont hebbe; die uit Isjekeep, nu Nieuw Zeeland genoemt, gekomen was: zoo zal ik'er u hier een gaan vertoonen, en beschrijven, die ik in ons Ouwd-Zeeland in Walcheren gevonden hebbe tusschen de basten van een Eiken-boom; en daar mede dit Tweede Deeltjen eindigen.

Alzoo my dagt, dat'er in de Eiken-boomen wel wat schuilde, dat aanmerkens weerdig was, zoo ging ik eens de basten met geweld af-breken, en vond daar deze worm in booren;

[p. 286]

die ik daarom den naam gaf van den Eiken-boor-worm. Hy wist met een byzondere werk-tuig het houwt, hoewel 't zoo hard was, dat ik'er nauw-lijks met het mes in konde, door te booren; ja, niet tegen-staande hy zagt was, door en door. Dit doen deze wormen met haar mond, daar zy een scherpe hardigheid aan hebben; zy hebben ook groote kragt om haar lijf voorwaarts na haar hoofd toe aan te dringen; en zetten haar ook tegen hare vuiligheid, die zy quijt worden, vast aan met haar agter-lijf; en zitten zoo, even-eens, als of zy in de persze zaten, tot haar voordeel, om te konnen booren. Zoo zittende booren zy in het houwt, en leven by de vettigheid, en het vette boorzel, dat zy der uit booren: als zy haar nu vol ge-

[p. 287]

geten hebben, strekken zy haar regt uit, en als zy dan, hare mage geteert hebbende, haar hare vuiligheid quijt maken; zoo trekken zy haar lijf allengskens in, en zoo kort, als zy konnen, zulks dat haar vuiligheid altijd tegen haar lijf aan-gedrongen ligt. Zoo doen zy geweld met haren kop.

Deze zetted' haar ter her-vorminge op den xxviii. van Wijn-maand op een bast van een Eiken-boom, daar in ik hem gevonden hadde, met meer andere, zoo klein, dat men pas zien konde dat hy hem roerde; en op den xiii. van Louw-maand van het volgende jaar quam der een vreemd dier, grauwagtig, en met swarte plekjes, uit te voorschijn; dog het was sterk ende quaad der by; 't hadde hoorntjes aan zijn voor-hoofd, daar mede

[p. 288]

het hem quaad vertoonde, die agter-waarts trekkende; zomtijts vertoonde het hem ook goed, als het de hoorntjens voor-waerts uit-stak; het liet hem in geen doosjen sluiten, of het wist het haast door te bijten, ende uit te komen; zoo betoonde het, van wat af-komste het was. Ik en konde het in 't leven niet houwden, alzoo ik zijn voedzel niet en konde uit-vinden; het verdorf mijn doosjen, daar ik het in dede; en ik liet het van honger sterven. Zoo zag ik van deze Worm en zijn Af-zetzel ook het

EINDE.