Metamorphosis et historia naturalis insectorum. Pars secunda

20. Ondervindinge.

DEze slag van Rupzen, daar van ik u eene uit-beelde op het xx. plaat-blad, gebruiken 't pruim-loof tot haar voed-zel; maar zy eten zeer weinig; wes-halven ik haar, tot onderscheidinge van andere, klein-van-eten genoemt hebbe: zy hebben den slaap lief, als de leujaards; want den meesten tijd vindmen haar stille liggen,

[p. 80]

zonder eenige bespeurlijke beweginge; ook gemeenlijk met haar tween by-een, en veel-tijds slapende, met het hoofd tegen 't midden van 't lijf aan gebogen.

Beide van deze hebben haar gelijkkelijk tusschen 't pruim-loof op den 27. van Bloei-maand ter Veranderinge nêêr gelegt, in zoodanigen gedaante, als gy haar op 't midden van 't plaat-blad ziet: Uit elk dezer beide is 31. dagen daar-na, op den 27. van den volgenden maand een Uiltje voort-gekomen, dat geel-koleurig, zeer loom en traag, en daar by beschroomt was, om by daag' te vliegen. Het laat hem ook aan-zien, dat deze zoorte van Uiltjes niet wel zien en konnen: zy loopen liever, dan zy vliegen, en zeer veerdig ende ras;

[p. 81]

haren loop geeindigt hebbende, kiesen zy terstont de duisternisze, dewelke zy schijnen meer te beminnen als het ligt, gelijk vele menschen, en die byzonderlijk, van welke de Heere Jezus getuigt, dat zy de duisternisze liever hebben dan het ligt, Joh. iij. vers. 19. Haar voedzel is honig, en zoetigheid, uit de bloemen gehaalt. Daarom zijn zy van de Nature voor-zien met een lange strale, daar mede zy de zoetigheid weten uit de bloemen te zuigen: Deze strale krullen zy behendiglijk onder haar hoofd, en zoo bewaren zy ze, gelijk ook alle dieren, die stralen voeren.

's Winters houwden zy haar verborgen in duistere plaatzen; zoo dat het schijnt, dat zy 't ligt niet wel verdragen konnen; en de Nagt-uilen slag-

[p. 82]

ten, die van den dag min, dan van den nagt houwden.