0
Je bent iemand met een kode, niet zomaar een speler die kost wat kost wil winnen.
Maar er zijn geen spelregels. En het terrein is oneindig groot. En de tegenpartij speelt vals. Al kun je niets bewijzen want zij laten zich niet zien je tegenstrevers, zij zijn klein als kevers en schuilen achter de kortgeknipte grashalmen, of bevinden zich 15 mijl hiervandaan, of hebben zich tussen het publiek gemengd, zeer aanwezig publiek dat ongestraft op het speelveld rondloopt, lacht, schreeuwt, je uitjouwt terwijl het de anderen, de onzichtbaren, aanmoedigt.
Soms denk je een glimp op te vangen, zie je ergens het gras worden omgewoeld, een witte slagtand die boven de grond komt - vlakbij - maar dan is de spelfaze al in je nadeel beslist, terwijl je nog altijd geen enkele spelregel kent - daar duikt van godweetwaar de scheidsrechter op, rent woedend op je af, gebaart en tiert en kaffert je uit zodat je hem zeker niets durft vragen, trouwens eer je de kans krijgt is hij alweer verdwenen, er valt geen tijd te verliezen, het spel moet verdergaan, het publiek wordt ongeduldig, het publiek is oppermachtig.
Auteursrechtelijk beschermd