50
Al millioenen jaren was de prehistorie in onbruik, en alles (land, zee, bomen, monsters) door een langzaam neergedaalde dikke stoflaag bedekt. Zoiets vroeg om een impulsieve aksie! Daarom kwam de onmogelijkheid mens. Onmogelijk als morsetekens op de huid van een dinosauriër. Een straalvliegtuig in een gigantiese bijenkorf. Of een polshorloge opstijgend van de oseaanbodem. De mens die gewetensvol de verjaarde prehistorie schoonschraapte, sabeltijgers verjoeg en mammoeten, de dieren temde die hij niet kon verjagen. Hij immers was het enige wezen met de dubbele bodem verstand geheten.
Het wachten is er nu op dat zijn uitgewoede plaag langzaam, fijne stofbanken vanuit de stratosfeer, neerdaalt op wat weer een volgende ingeslapen prehistorie wordt.
Auteursrechtelijk beschermd