Zij zingen

[p. 149]

Het geweten

Wanneer de avond,

Zacht begravend,

't Vurig leven bluscht;

Laat hij droomen

Mijwaarts komen

Eer ik rust.

Deze meten

Mijn geweten;

Peilen mijn gedrag.

Gansch mijn leven

Ligt bes chreven

Van den dag.

Hoort mijn bede:

‘Zoo 'k misdede,

Was 't niet onbewust?

Weest genadig,

Zendt milddadig,

Mij de rust!

[p. 150]

 

Want ik schenke,

 

Wat mij krenke,

 

Zelf aan elk gena,

 

Eer 'k tot morgen

 

Zander zorgen

 

Rusten ga!’