Zij zingen

[p. 45]

Doornroosje

Doornroosje was een lieflijk kind;
Het werd door iedereen bemind,
En was er daar geen booze fee,
Die 't honderd jaren slapen deê,

De booze fee.

Aleer de tijd was afgeteld,
Beproefde menig met geweld
Te dringen door de dorenhaag;
Alaar stierf er in de hinderlaag

Der dorenhaag.

Wie wil er nog de redder zijn,
Van 't schoon prinsesje, dood in schijn!
Een koningszoon, op verre reis,
Vernam 't verhaal van 't groot paleis,

Het groot paleis.

[p. 46]

 

De haag, die nog den held verspert,

 

Verzwond bij 't woord - ‘Ga open, hert,

 

Voor alwat goed is, waar en schoon!’

 

Zoo wekte kaar de koningszoon,

 

De koningszoon!